Η ομολογία ενοχής του Αδωνη Γεωργιάδη

Ο υπουργός Ανάπτυξης και αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας παραδέχτηκε σε τηλεοπτική εκπομπή τη δόλια, από την πλευρά της κυβέρνησης, συγκάλυψη των προβλημάτων ασφαλείας των σιδηροδρομικών μεταφορών με τα ακόλουθα: «Είσαι ο υπουργός Μεταφορών. Μπορείς να πας στη Βουλή και να πεις “ναι, έχουμε πρόβλημα ασφάλειας στα τρένα;”. Μα, αν το πεις αυτό, δεν θα μπει αύριο άνθρωπος. […] Είναι πιθανόν ο υπουργός να σκέφτηκε ότι “αν εγώ, ως υπουργός Μεταφορών, βγω να πω ότι έχουμε πρόβλημα ασφάλειας στα τρένα, αύριο δεν θα λειτουργούσαν στην Ελλάδα”»!

Αυτό που ξέφυγε από τα χείλη του κ. Γεωργιάδη ίσως έγινε λόγω του παρορμητικού χαρακτήρα του – διότι δεν φαντάζει ιδιαίτερα πιθανό να ήθελε να «κάψει» τον Κώστα Καραμανλή, που ήταν μέχρι πρότινος συνάδελφός του στο υπουργικό συμβούλιο. Σε κάθε περίπτωση, όμως, φανερώνει μια παγιωμένη πολιτική νοοτροπία, η οποία έχει δηλητηριάσει μεγάλη μερίδα του πολιτικού κόσμου. Αυτή η νοοτροπία θέλει την κυβέρνηση να… αυτοχρίζεται υπέρτατη Αρχή, να θεωρεί ότι είναι μια σχεδόν θεϊκή δύναμη που αποφασίζει ποιος αξίζει να ζει, ποιος πρέπει να κινδυνεύσει και ποιου τού πρέπει ο θάνατος.

Ο κ. Γεωργιάδης θεωρεί φυσιολογικό να αποκρύπτονται πληροφορίες υψίστης σημασίας για τη ζωή και τη σωματική ακεραιότητα των Ελλήνων, αρκεί να μη χάνει λεφτά μια ξένη εταιρία που έχει αγοράσει την εκμετάλλευση του σιδηροδρομικού μας δικτύου και να μην έχει απώλειες σε εισπράξεις το Δημόσιο. Θεωρεί ότι είναι λογικό να μπαίνουν επιβάτες χωρίς τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας και ας σκοτώνονται, πού και πού, οι ατυχέστεροι εξ αυτών.

Φυσικά, αυτή η ομολογία θα χρησιμοποιηθεί σε όλες τις βαθμίδες της δικαστικής διερεύνησης αυτής της τραγικής υπόθεσης. Μάλιστα, θεωρείται από αρκετούς ότι είναι επιβαρυντική για τη θέση του τέως υπουργού Μεταφορών Κώστα Καραμανλή, αφού φανερώνει δόλο.

Ένας υπουργός που γνωρίζει την επικινδυνότητα ορισμένων δρομολογίων και δεν την αποκαλύπτει είναι συναυτουργός του εγκλήματος. Και μαζί με εκείνον όσοι μοιράζονταν τις ίδιες πληροφορίες με εκείνον και τον άφηναν να συνεχίσει να ακολουθεί τον ολισθηρό δρόμο της αδιαφορίας.