Πολλά είναι τα δεινά που μπορεί να χτυπήσουν μια χώρα. Το ζήτημα, όμως, για κάθε κυβέρνηση είναι ο τρόπος της διαχείρισής τους και η στάση που θα κρατήσει απέναντι στις αντιξοότητες. Κι αυτό κάνει τη διαφορά ανάμεσα στην ηθική νίκη, που μπορεί να εξελιχθεί ακόμα και με θετικό τρόπο για ένα σύστημα εξουσίας, και στην ταπεινωτική ήττα. Στο πεδίο της ταπεινωτικής ήττας και της απαξίας κινείται, όσον αφορά το πρόσφατο σιδηροδρομικό δυστύχημα, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Το κράτος, έτσι όπως το έχουν καταντήσει οι διαχειριστές των λειτουργιών και των υπηρεσιών του, είθισται να αστοχεί στη σημαντικότερη αποστολή του: να προστατέψει τις ζωές των πολιτών. Κάθε τόσο ξεσπάει μια μικρή ή μεγάλη κρίση -μια και η πραγματικότητα δεν μπορεί να… εγγυηθεί μια ανέφελη καθημερινότητα- και τα αποτελέσματα των προσπαθειών της άρχουσας πολιτικής τάξης κρίνονται από κακά έως χείριστα.
Ειδικά αυτή η κυβέρνηση, η οποία εξαρχής αυτοδιαφημιζόταν ως μία συλλογικότητα «αρίστων», έχει αποτύχει παταγωδώς να ανταποκριθεί στις προσδοκίες, τις οποίες η ίδια καλλιέργησε στους πολίτες. Η αποτυχία της θα μπορούσε, ίσως, σε κάποιο βαθμό να δικαιολογηθεί από την κοινωνία, μια και ο πολιτικός πήχης στην πατρίδα μας, εδώ και καιρό, έχει τοποθετηθεί πολύ χαμηλά. Ομως, έτσι που εξελίσσονται τα πράγματα, το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη θα στιγματίσει ανεξίτηλα τη θητεία της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αυτό θα συμβεί εξαιτίας της μικροψυχίας και της αλαζονείας που εκπέμπεται ως μήνυμα από τις κεντρικές επιλογές της.
Αντί για σιωπή και εργώδη προσπάθεια να αναταχθεί η κατάσταση στην Ελλάδα, εκδηλώνεται και από την κυβέρνηση και από τους προπαγανδιστικούς βραχίονές της μια απόπειρα να συμψηφιστούν οι ευθύνες της με αναφορές στο παρελθόν, αλλά ταυτόχρονα διεξάγεται και μια πρωτοφανής, άθλια επίθεση εναντίον όσων της ασκούν κριτική. Κοντολογίς, ακολουθείται καρμπόν η πάγια τακτική που ακολουθεί το σύστημα εξουσίας του Κυριάκου Μητσοτάκη για τη συγκάλυψη των ευθυνών της κυβέρνησής του σε οτιδήποτε κι αν συμβαίνει – από τη Novartis και τους θανάτους της πανδημίας μέχρι το μαζικό έγκλημα στα Τέμπη.
Τα αποτελέσματα της υιοθέτησης αυτής της τακτικής θα φανούν σύντομα εκεί που πρέπει: στις κάλπες.