Θύματα πολέμου εν καιρώ ειρήνης

Οι Ενοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας της χώρας είναι οι μοναδικές εγγυήσεις που έχει ο λαός μας για την εδαφική ακεραιότητα και την ελευθερία της Ελλάδας, καθώς και για την υπεράσπιση της ζωής, της τιμής και της περιουσίας των πολιτών.

Αυτές οι εγγυήσεις πληρώνονται με αίμα. Παλικάρια που φορούν την τιμημένη στολή τους με το εθνόσημο πέφτουν νεκρά, υπερασπιζόμενα τα όσια και τα ιερά μας.

Χθες, που ήταν μια μέρα ήδη φορτισμένη από την αλγεινή μνήμη της κρίσης των Ιμίων, η οποία εξελισσόταν στα τέλη Ιανουαρίου 1996, ο θανάσιμος κλήρος έπεσε στην Πολεμική Αεροπορία. Σκοτώθηκε σε εκπαιδευτική πτήση ο 29χρονος υποσμηναγός Μάριος Μιχαήλ Τουρούτσικας, ο συγκυβερνήτης του μοιραίου Phantom που κατέπεσε ανοιχτά της Ανδραβίδας, και μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές αγνοείτο ο 31χρονος σμηναγός Ευστάθιος Τσιτλακίδης, κυβερνήτης του μαχητικού αεροσκάφους.

Ο θάνατος δεν χτύπησε τα ελληνικά φτερά λόγω ατυχήματος. Οι Ικαροί μας καθημερινά αντιμετωπίζουν και αποκρούουν την τουρκική απειλή, κάνουν αναχαιτίσεις, καταδιώξεις, και προβαίνουν σε εξαιρετικά επικίνδυνους ελιγμούς. Οι θάνατοι των αεροπόρων μας οφείλονται στον ακήρυκτο πόλεμο που έχουμε εδώ και αιώνες με την Τουρκία. Οι ήρωές μας είναι θύματα πολέμου εν καιρώ ειρήνης.

Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι η Τουρκία σχεδιάζει να επιτεθεί εναντίον της Ελλάδας και επιδιώκει να ανατρέψει τα αποτελέσματα της Εθνεγερσίας του 1821. Οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις, ορθά, έχουν σχεδιάσει τη διάταξη των δυνάμεών τους και οργανώσει τα σχέδια μάχης τους πάνω σε αυτή την κεντρική ιδέα. Γι’ αυτό γίνονται και τα μεγάλα εξοπλιστικά προγράμματα της Ελλάδας. Γι’ αυτό αιμορραγούμε και σε οικονομικό επίπεδο αλλά και -κυρίως- σε πολύτιμο ανθρώπινο δυναμικό, με τις αερομαχίες και τις λοιπές εμπλοκές και την ένταση των προσπαθειών, που εξαντλούν τα ανθρώπινα όρια.

Αυτό εμείς το γνωρίζουμε και καλό είναι να το επαναλαμβάνουμε σε κάθε ευκαιρία στους υποτιθέμενους συμμάχους μας, που τηρούν ίσες αποστάσεις απέναντι στην πολιτισμένη πατρίδα μας και την Τουρκία.

Τέλος, οι ελληνικές κυβερνήσεις πρέπει να μην περιορίζονται μόνο στα λόγια, αλλά να αναγνωρίζουν και έμπρακτα τον σπουδαίο ρόλο που παίζουν τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας στον συλλογικό βίο, παρέχοντάς τους αξιοπρεπείς αμοιβές και συντάξεις.