Δεν χρειάζεται να είναι κανείς επαΐων για να καταλάβει ότι όλα όσα συμβαίνουν και αποκαλύπτονται τις τελευταίες ημέρες τόσο για την ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ Εύα Καϊλή όσο και για τη συνάδελφό της της Ν.Δ. Μαρία Σπυράκη αποτελούν την κορυφή ενός παγόβουνου. Μάλιστα, το παγόβουνο αυτό δεν «περιορίζεται» στα όρια της δικής μας χώρας…
Οι δύο αυτές περιπτώσεις -που, όσο κι αν δείχνουν διαφορετικές, δεν παύουν να έχουν ως κοινό παρονομαστή τις καταγγελίες για διάπραξη απάτης σε βάρος της Ε.Ε.- είναι τμήματα ενός πολύ μεγαλύτερου παζλ διαφθοράς και ανομίας που χαρακτηρίζει ουσιαστικά όλο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Η κρίση που εκδηλώθηκε με αυτές τις δύο εν Ελλάδι αφορμές και τα παρακλάδια της σε άλλες χώρες, όπως η Ιταλία, είναι απλώς η επιφάνεια. Τα σκάνδαλα έχουν μεταβληθεί, δυστυχώς, σε συστατικό στοιχείο της Ευρωπαϊκής Ενωσης εδώ και πολλά χρόνια. Εχουν μπει στο DNA της, προκαλώντας, όπως διαπιστώνεται, μια γάγγραινα, η οποία οδηγεί σταδιακά και επώδυνα σε οδυνηρό θάνατο την ιδέα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, όπως γεννήθηκε πριν από αρκετές δεκαετίες.
Αρκεί να ανατρέξουμε όχι πολύ παλιά, αλλά σε όσα έχουν διαδραματιστεί, επί παραδείγματι, την προηγούμενη διετία με αφορμή την πανδημία. To σκάνδαλο με τα εμβόλια ίσως είναι το μεγαλύτερο στον ευρωπαϊκό -και όχι μόνο- χώρο, το οποίο μάλιστα δεν έχει διερευνηθεί επαρκώς ακόμη. Και δεν είναι τυχαίο ότι κεντρικό πρόσωπο σε αυτό είναι η ίδια η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, που έκανε τις συμφωνίες αξίας δεκάδων δισ. ευρώ με τους φαρμακευτικούς κολοσσούς. Την ώρα μάλιστα που ως ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές στο Κατάρ-gate φέρεται ο σύντροφος της Εύας Καϊλή, η ειρωνεία της τύχης (;) είναι ότι ο σύζυγος της επικεφαλής της Κομισιόν αποτελεί κορυφαίο στέλεχος μεγάλης φαρμακευτικής εταιρίας στις ΗΠΑ. Επίσης, όπως έχει αποκαλύψει η «δημοκρατία», η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη είχε εξασφαλίσει (εντελώς συμπτωματικά…) μια επιδότηση δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ στον εν λόγω όμιλο, εν μέσω της πανδημίας, για… αναπτυξιακούς σκοπούς στη χώρα μας.
Κι αν η πανδημία έχει μείνει τώρα λίγο πίσω, ακόμη και η ουκρανική κρίση ανέδειξε τα τεράστια ελλείμματα διαφάνειας στον τρόπο λήψης των αποφάσεων στην Ε.Ε. Κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τις πολιτικές επιλογές, που έχουν αδυνατίσει τη θέση της Ευρώπης στον διεθνή ανταγωνισμό, αλλά και με τις γκρίζες ζώνες στην παροχή οικονομικής και στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία. Ουκ ολίγες και εδώ είναι οι καταγγελίες για την άνθηση μιας «μαύρης» οικονομίας σε όλα τα επίπεδα στη σκιά του Ουκρανικού.
Χαρακτηριστική και ως προς αυτό, η πρόσφατη αποκάλυψη της εφημερίδας μας για τη συγγενή πολιτικού της Ουκρανίας που είχε έρθει στην Αθήνα προσπαθώντας από τράπεζα σε τράπεζα να «ξεπλύνει» ένα μεγάλο ποσό.
Πολλά μπορούν να ειπωθούν. Για να καταλάβουμε, πάντως, εν συνόψει την παθογένεια που υπάρχει στην κατά τα λοιπά ηθική και άμεμπτη ευρωπαϊκή ελίτ, αρκεί να σημειώσουμε ότι το 75% των αποφάσεών της είναι προϊόν του περίφημου «lobbying», για το οποίο ο προϋπολογισμός ανέρχεται στα 1,8 δισ. ευρώ, και ασχολούνται με αυτό σχεδόν 20.000-30.000 άτομα στις Βρυξέλλες…
Μ.Η.Τ. 232120