Νέα δεδομένα ήρθε να δημιουργήσει το αίτημα του Ευρωπαίου γενικού εισαγγελέα για άρση της βουλευτικής ασυλίας της Μαρίας Σπυράκη ταυτόχρονα με της Εύας Καϊλή. Από μόνο του αυτό έχει έναν πολύ μεγάλο συμβολισμό, ανεξάρτητα από το περιεχόμενο των δύο υποθέσεων. Το πολιτικό μήνυμα που εκπέμπεται από την κίνηση αυτή, την ώρα που ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα κλυδωνίζεται από τις αποκαλύψεις για διαφθορά και χρηματισμό, είναι ήδη πολύ ισχυρό.
Για τα αδικήματα που προσάπτονται στην ευρωβουλευτή της Ν.Δ. -την οποία, μην ξεχνάμε, ο Κ. Μητσοτάκης είχε χρίσει και εκπρόσωπο Τύπου της Ν.Δ. έως τις εκλογές του 2019- θα αποφανθούν οι αρμόδιες δικαστικές Αρχές, εφόσον προχωρήσει η διαδικασία για την άρση της ασυλίας της. Το θέμα όμως δεν είναι, τουλάχιστον στην παρούσα φάση, ούτε νομικό ούτε ποινικό.
Αν αντιμετωπιζόταν υπό ανάλογο πρίσμα και η Εύα Καϊλή -καθώς μάλιστα διατείνεται και η ίδια ότι «είναι αθώα»-, τότε θα μπορούσε να μην είχε ληφθεί σε βάρος της κανένα μέτρο, να μην είχε διαγραφεί από το κόμμα της και, κατ’ επέκταση, να μην είχε καθαιρεθεί με σχεδόν παμψηφία από το αξίωμα της αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, να μην είχε εγερθεί θέμα να παραδώσει την έδρα της και, εν τέλει, να μη βρισκόταν αυτή τη στιγμή προφυλακισμένη.
Ουδείς αρνείται βεβαίως το τεκμήριο της αθωότητας για κανέναν. Ομως εδώ επιχειρείται μια σκόπιμη σύγχυση από εκείνους που στρουθοκαμηλίζουν απέναντι στις διαστάσεις που έχει πάρει -όχι μόνο στη χώρα μας- το φαινόμενο της σήψης και της παρακμής των πολιτικών ελίτ. Η κοινή γνώμη έχει συσσωρεύσει πικρή εμπειρία από τα συνεχή κρούσματα συγκάλυψης σκανδάλων και ανομιών επί σειρά δεκαετιών. Δικαιούται επομένως και υποχρεούται να γίνεται ολοένα περισσότερο καχύποπτη.
Η κάλυψη την οποία έσπευσε να προσφέρει η ηγεσία της Ν.Δ. στην κυρία Σπυράκη -υιοθετώντας τη δική της επιχειρηματολογία, ενώ βρίσκεται ήδη υπό κατηγορία- είναι απαράδεκτη και ενδεχομένως πολιτικά ύποπτη. Δεν είναι μόνο ότι υιοθετεί ο κ. Μητσοτάκης τα διαφορετικά μέτρα και σταθμά. Προσπερνά την πρωτοβουλία του κορυφαίου εισαγγελικού λειτουργού να την «πακετάρει» με την κυρία Καϊλή (με ό,τι μπορεί να προοιωνίζεται αυτό), αλλά κυρίως περιφρονεί την απολύτως δίκαιη απαίτηση της κοινωνίας για αυξημένη ευαισθησία -σε αυτούς μάλιστα τους καιρούς- από πολιτικούς που ενέχονται σε υποθέσεις με δημόσιο χρήμα. Αν ο κ. Μητσοτάκης ήθελε να επιδείξει πολιτική και θεσμική υπευθυνότητα, όφειλε να έχει θέσει από χθες την ευρωβουλευτή του -μέχρι νεωτέρας- εκτός κόμματος…
Μ.Η.Τ. 232120