Η ανάγκη για ελπίδα

Όσο πλησιάζει ο Δεκέμβριος, ο νους των περισσοτέρων στρέφεται, αναπόφευκτα, στη γιορτή των Χριστουγέννων. Ηδη στις κεντρικές πλατείες των πόλεων έχουν στηθεί χριστουγεννιάτικα δέντρα, τα καταστήματα και πολλές οικίες έχουν στολιστεί εορταστικά και η ατμόσφαιρα, μέρα με τη μέρα, προσαρμόζεται στις προδιαγραφές αυτής της μεγάλης γιορτής της χριστιανοσύνης.

Ο εξωτερικός κόσμος, αυτός της ύλης και της εξουσίας, με τα γεγονότα που παράγει φαντάζει αντίθετος με όσα συμβολίζει αυτή η γιορτή. Κι είναι όντως αντιδιαμετρικά αντίθετα με τη χαρά των Χριστουγέννων ο πόλεμος στην Ουκρανία, η απειλή για παγκόσμια σύρραξη, που διαρκώς επανέρχεται στην ημερήσια διάταξη, ο φόβος της πείνας, η φτώχεια και η ακρίβεια, η ανεπάρκεια των πολιτικών να αντιμετωπίσουν όσες καταστάσεις προκύπτουν και η κυρίαρχη ιδεολογία του χρήματος και των προπαγανδιστικών μηχανισμών που δημιουργεί πρόσκαιρες εντυπώσεις.

Από τη μια μεριά βλέπουμε τον Χριστό να παράγει χαρά για όλους και από την άλλη μερικές σκοτεινές φιγούρες, που αντλούν δυνάμεις από το παρασκήνιο, να παλεύουν για να επικρατήσουν η θλίψη και η κατήφεια, και να ειρωνεύονται εκείνους που πιστεύουν στον Θεό και αγωνίζονται για τον άνθρωπο. Κι η ειρωνεία είναι ότι οι οπαδοί της θλίψης κατηγορούν τους χριστιανούς επί… σκοταδισμώ!

Οι πολέμιοι της χαράς, εκδηλώνοντας για πολλοστή φορά την εναντίωσή τους σε οτιδήποτε θυμίζει το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων, αποπειρώνται να βγάλουν τον ίδιο τον Χριστό από το σκηνικό των ημερών και να μετατρέψουν αυτή τη γιορτή σε μια άχρωμη κοσμική εκδήλωση. Αυτό επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο με ολοένα μεγαλύτερη ένταση. Μια από τις δικαιολογίες που προφασίζονται είναι ότι οι εκδηλώσεις χαράς για τη Γέννηση του Κυρίου συνιστούν προσβολή για τους αλλοθρήσκους – λες κι έπρεπε οι πρόγονοί μας να φροντίσουν να φτιάξουν πατρίδα που θα μεριμνούσε πρώτα για τους ξένους κι έπειτα για τον πιστό λαό.

Στην πολεμική εναντίον του χριστουγεννιάτικου εορτασμού προστέθηκε τελευταία και η «ενεργοβόρος» διάσταση του στολισμού. Λένε ότι τα λαμπάκια είναι… πολλά, η ενέργεια πολύτιμη, οπότε ας βυθιστούν στο σκοτάδι οι πόλεις λίγο πριν γιορτάσουν τη Γέννηση του Χριστού.

Όλα αυτά μπορεί να ηχούν και να φαίνονται προκλητικά και άθλια, αλλά δεν είναι πρωτόγνωρα. Ο Χριστός πάντα πολεμιέται από τις περισσότερες εκ των επίγειων εξουσιών (αν και υπήρξαν στην Ιστορία ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις) και πάντοτε νικά. Ο κόσμος έχει ανάγκη από τη χαρά, την ελπίδα, την ανάταση ψυχής και την προσδοκία του θαύματος, που συμπυκνώνονται στη γιορτή των Χριστουγέννων και θα τα γιορτάσει. Η ανάγκη για την ελπίδα και τη χαρά που προσφέρει αφειδώς αυτή η γιορτή είναι ισχυρότερη από τις σοφιστείες των αρνητών…