Ευθύνες Μητσοτάκη για τις υποκλοπές

Στην πολιτική, όπως και στην καθημερινή ζωή, οι κουτοπονηριές δεν λειτουργούν για πολύ. Οσοι μετέρχονται φτηνών τεχνασμάτων για να αποφύγουν κάτι σημαντικό ή για να συσκοτίσουν την πραγματικότητα λίγο… ανακουφίζονται με αυτά. Στη συνέχεια, όμως, τα πληρώνουν πανάκριβα. Αυτό ακριβώς ισχύει και με τη στάση που κράτησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο σκάνδαλο των υποκλοπών.

Ο πρωθυπουργός, μόλις δημοσιοποιήθηκε η υπόθεση της παρακολούθησης των επικοινωνιών του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ Ν. Ανδρουλάκη, προσποιήθηκε άγνοια και… δακτυλόδειξε άλλα πρόσωπα ως φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς. Η αντίδραση Μητσοτάκη, αντί να αποσείσει τις ευθύνες από τους ώμους του, τον έκανε να φαίνεται από τη μια σαν τρομαγμένος μαθητής του δημοτικού, που χρεώνει συμμαθητές του για τις «σκανδαλιές», κι από την άλλη ως ο απολύτως υπεύθυνος για τις υποκλοπές των συνδιαλέξεων του κ. Ανδρουλάκη.

Τώρα με τη δημοσιοποίηση, από τον δημοσιογράφο Κώστα Βαξεβάνη, μιας λίστας με τα ονόματα προσώπων των οποίων παρακολουθούνταν οι τηλεφωνικές συνδιαλέξεις η θέση του πρωθυπουργού γίνεται ακόμα δυσκολότερη – είτε ισχύει είτε όχι η είδηση για όλα αυτά τα πρόσωπα που παρακολουθούνταν αλλά και η αίσθηση ότι αυτό γινόταν με κρατική ανοχή ή/και συναυτουργία.

Στον Κυριάκο Μητσοτάκη πέφτει το βάρος των ευθυνών και γι’ αυτό το σκάνδαλο, επειδή η αρχική στάση του στο πρώτο γεγονός, εκείνο με την παγίδευση του τηλεφώνου του Νίκου Ανδρουλάκη, ήταν μη ενδεδειγμένη για πολιτικό πρόσωπο – πολλώ δε μάλλον για πρωθυπουργό.

Σε τέτοιες υποθέσεις δεν χωρούν ούτε μισόλογα ούτε φτηνές απόπειρες συγκάλυψης ή η επίκληση άγνοιας. Το μόνο που λειτουργεί θετικά είναι να γίνει ό,τι προβλέπει ο νόμος, χωρίς καθυστερήσεις. Το γεγονός ότι έχει δημιουργηθεί αυτή η δηλητηριασμένη ατμόσφαιρα, με την οποία -καλώς ή κακώς- άπαντες νιώθουν στόχοι μιας αόρατης κρατικής και παρακρατικής μηχανής που παρακολουθεί τους πάντες, οφείλεται στη στάση του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Τέτοια αποστήματα σαν αυτό με τις παρακολουθήσεις καυτηριάζονται μόνο με την έκθεση στο φως της δημοσιότητας και της Δικαιοσύνης. Ολα τα υπόλοιπα απλώς επιδεινώνουν την ήδη νοσηρή κατάσταση.