Η παρέμβαση της «δημοκρατίας» για τη δυσωδία του τηλεοπτικού βόθρου, που ξεχείλισε, με αφορμή την υπόθεση του βιασμού του 12χρονου κοριτσιού, έφερε αποτελέσματα. Από τη μια, εκείνοι που νόμισαν ότι θα συνεχίσουν να ασχημονούν σε βάρος του μικρού κοριτσιού αλλά και του κοινού, κρεμώντας στα ρυπαρά τηλεοπτικά τσιγκέλια «κίτρινες» λεπτομέρειες της υπόθεσης, πήραν ένα σαφές μήνυμα: Στην Ελλάδα, σε όλους τους επαγγελματικούς χώρους και σε όλες τις πολιτικές παρατάξεις, υπάρχουν αντιστάσεις. Η δράση των αθλίων της ενημέρωσης προκάλεσε αντίδραση και, αν συνεχιστεί, θα προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερη.
Ήδη ο Γιώργος Λιάγκας, που σχολίαζε στον τηλεοπτικό αέρα φωτογραφικό υλικό παιδικής πορνογραφίας, προσπάθησε λόγω της παρέμβασης της εφημερίδας μας να ανασκευάσει και να πείσει ότι δεν ήταν φωτογραφίες αυτές που έλαβε στο φορητό τηλέφωνό του, αλλά… κείμενο.
Επιπλέον, ο υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ και κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου με επιστολή του προς τον πρόεδρο του ΕΣΡ ζητά την παρέμβαση του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, διότι «γινόμαστε όλοι κοινωνοί μιας ακραίας κατάστασης σε βάρος θυμάτων, ιδιαιτέρως παιδιών, με τη διακίνηση βίντεο και πληροφοριών γενετήσιου χαρακτήρα από τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς και διαδικτυακούς τόπους».
Την παρέμβαση του ΕΣΡ για το ίδιο θέμα ζήτησε ο γενικός γραμματέας Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Καταπολέμησης της Φτώχειας του υπουργείου Εργασίας Γιώργος Σταμάτης.
Όλα τα παραπάνω κρίνονται ήσσονος σημασίας, αν συγκριθούν με την καίρια παρέμβαση που μπορεί να κάνει ο ίδιος ο λαός για την προστασία του κοριτσιού και του κοινωνικού συνόλου. Ο λαός μπορεί να επιβάλει σκληρή τιμωρία στους κιτρινιστές με τη διακοπή παρακολούθησης τηλεοπτικών σταθμών οι οποίοι εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο.
Μπορεί να σταματήσει να αγοράζει τα έντυπα που ευτελίζουν την έννοια της ενημέρωσης και να γυρίσει την πλάτη στα πτωματοβόρα όρνεα των εφημερίδων και του διαδικτύου που έχουν αναλάβει «δημοσιογραφικά» καθήκοντα.
Η «δημοκρατία» και σε αυτό το μείζον θέμα έδειξε τον δρόμο της ευθύνης και του σεβασμού στους γραπτούς αλλά και στους άγραφους νόμους που διέπουν τον συλλογικό βίο.
Αυτός ο δρόμος είναι προσβάσιμος σε όλους.
Μ.Η.Τ. 232120