Ο λαός έχει παύσει να… συγκινείται από τις αρχηγικές παρουσίες, ομιλίες και συνεντεύξεις Τύπου στη ΔΕΘ, επειδή γνωρίζει τι θα ακούσει από τα χείλη των αρχηγών των κομμάτων και επίσης γνωρίζει ότι όσα ακούσει δεν πρόκειται να γίνουν – και όσο πιο εντυπωσιακές και φιλολαϊκές είναι οι εξαγγελίες τόσο μεγαλύτερη θα είναι η απόστασή τους από την πραγματικότητα. Αυτό ισχύει και για την παρουσία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη την προηγούμενη εβδομάδα και για την ομιλία και τη συνέντευξη Τύπου του Αλέξη Τσίπρα αλλά και για τους υπολοίπους.
Το έργο, που έχει παιχτεί τόσες φορές και με απειροελάχιστες αλλαγές στο πέρασμα των δεκαετιών, δεν πείθει πια, δεν προκαλεί το ενδιαφέρον των πολιτών. Οι Ελληνες χόρτασαν από τα «προγράμματα Θεσσαλονίκης» και απ’ όλες τις… κούρες διά πάσαν πολιτικήν νόσον, που έμειναν στα χαρτιά. Ειδικά αυτήν την περίοδο, που θεωρείται αλλά και είναι προεκλογική, οι πλειοδοσίες στις υποσχέσεις όχι μόνο συνηθίζονται, αλλά επιβάλλονται από τον άγραφο νόμο της ψηφοθηρικής εκστρατείας παραπλάνησης του κοινού.
Αυτό που πραγματικά θα εξέπληττε τους πολίτες και θα έλκυε το ενδιαφέρον τους θα ήταν η διατύπωση από την πλευρά κάποιου πολιτικού αρχηγού μιας εντελώς διαφορετικής πρότασης διακυβέρνησης της χώρας και σε ηθικό αλλά και σε πρακτικό επίπεδο. Αυτήν την περίοδο, που πείθει όσο ποτέ άλλοτε το «όλοι ίδιοι είναι», θα φάνταζε σχεδόν εξωπραγματικό να εκφραστεί ουσιαστική διαφωνία και με τα πρόσωπα που στελεχώνουν τα ανώτατα κλιμάκια της πολιτικής εξουσίας αλλά και με τις μεθόδους και την υλιστική, μηδενιστική ιδεολογία τους και την εκτός Ελλάδας πηγή της ισχύος τους. Αυτή η διαφωνία θα πρέπει να διατυπωθεί με σωφροσύνη και σταθερότητα, χωρίς υστερικές κραυγές, χωρίς γραφικότητες και εκτός λογικής επιχειρήματα.
Σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες τυγχάνει αντίκρουσης η προπαγάνδα της μιας πολιτικής, της μιας επιλογής, του μονόδρομου προς την παρακμή, τον εξισλαμισμό και την εξαφάνιση των εθνικών κρατών.
Τα έθνη αφυπνίζονται και ανασυντάσσουν τις δυνάμεις τους. Η βούλησή τους να επιβιώσουν και να ξεφύγουν από τη μέγγενη της νέας τάξης και της μονομορφοποίησης βρίσκει τον δρόμο της στις κάλπες. Στην Ελλάδα, όμως, παραμένει ζητούμενο αυτό που σε άλλες χώρες έχει αποδειχτεί ότι είναι εφικτό.
Ωστόσο, μόλις εμφανιστεί κάτι ουσιωδώς διαφορετικό και αληθινά καινοτόμο στον ορίζοντα, μια μερίδα του λαού θα σπεύσει να το αγκαλιάσει και να το ενισχύσει.
Οι προηγούμενες συνταγές, αυτές της υπερχρέωσης, του μικροκομματικού τρόπου σκέψης, της οικογενειοκρατίας, της διαφθοράς και της ξενοδουλείας, έχουν αποδειχτεί στην πράξη ότι δεν αρέσουν πια. Το παλιό δεν δύναται να ανακαινιστεί ούτε με αρχηγικές δημοκοπίες στη ΔΕΘ.
Μ.Η.Τ. 232120