Χρυσά παιδιά της Ελλάδας

Τα καλοκαίρια μας γίνονται ομορφότερα τέτοιες μέρες, όταν τα παιδιά της Ελλάδας μάς φέρνουν μεγάλες επιτυχίες στον αθλητισμό. Συχνά στο πόλο και το μπάσκετ, σπανιότερα στο ποδόσφαιρο και σε σταθερή βάση στον στίβο. Εκεί που οι ταπεινοί και ξεχασμένοι υπεραθλητές φροντίζουν κάθε χρόνο να μας κάνουν περήφανους.

Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και χωρίς να απολαμβάνουν τους παχυλούς μισθούς των ακριβοπληρωμένων των δημοφιλών σπορ, καταφέρνουν να υψώνουν τη γαλανόλευκη και να φωτίζουν τα καλοκαίρια μας.

Χθες η χώρα μας πανηγύρισε δύο χρυσά μετάλλια στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στίβου, με τον Μίλτο Τεντόγλου στο άλμα εις μήκος και την Αντιγόνη Ντρισμπιώτη στα 35 χιλιόμετρα βάδην. Και αν για τον πρώτο τα χρυσά μετάλλια είναι περίπου συνήθεια τα τελευταία χρόνια, για τη συμπαθέστατη Αντιγόνη είναι η πρώτη φορά που γεύεται το νέκταρ μιας τέτοιας επιτυχίας. Πρόκειται για ένα απλό κορίτσι από την Καρδίτσα, που το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας το περνά στην οικογενειακή επιχείρηση εστίασης στο κέντρο της Καρδίτσας, σερβίροντας μεζέδες της μαμάς του και (όπως έχει δηλώσει η ίδια) λίγο μετά τα μεσάνυχτα και αφού ολοκληρώσει σέρβις και καθαριότητες αρχίζει την προπόνησή του. Αυτό θα πει θέληση και πείσμα κόντρα σε όλες τις δυσκολίες.

Ο Τεντόγλου, από την άλλη, είναι από τα Γρεβενά. Στη εφηβική του ηλικία είχε ως χόμπι το παρκούρ. Αρχισε τον στίβο -εντελώς τυχαία- σε ηλικία 15 ετών, έπειτα από παρότρυνση του έμπειρου προπονητή του στίβου Βαγγέλη Παπανίκου, ο οποίος τον παρατήρησε να κάνει παρκούρ στο στάδιο των Γρεβενών. Στη συνέχεια τον ανέλαβε ο σπουδαίος προπονητής Γιώργος Πομάσκι και τον βοήθησε να εκτοξευτεί. Ο Πομάσκι σε μια από τις συνεντεύξεις του μετά τις πρώτες επιτυχίες του Τεντόγλου είχε δηλώσει «δεν μας έδωσαν ούτε μια καραμέλα για να βοηθήσουν την προσπάθεια του Μίλτου». Και δυστυχώς αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Αθλητές και προπονητές του στίβου παλεύουν σχεδόν μόνοι τους, χωρίς ούτε τον απαραίτητο εξοπλισμό. Εκατοντάδες αθλητές στα στάδια της χώρας μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας κάνουν αβοήθητοι τη δική τους προσπάθεια για διάκριση. Ομως δεν το βάζουν κάτω. Ειδικά στην ελληνική περιφέρεια που διαρκώς «βγάζει» νέους πρωταθλητές.

Ας χειροκροτήσουμε, λοιπόν, αυτούς τους δύο χρυσούς ήρωες της πατρίδας μας. Και μαζί με αυτούς, ας αποδώσουμε τιμή σε όλα τα παιδιά που αγωνίζονται για να γίνουν οι επόμενοι πρωταθλητές. Ακόμα κι αν δεν τα καταφέρουν, ο δρόμος που επέλεξαν είναι υγιής και όμορφος.