Η κυρία Κατερίνα Σακελλαροπούλου δεν ομιλεί, δεν κινείται και δεν συμπεριφέρεται ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας που επιθυμεί να εκφράσει τον λαό και το έθνος, αλλά ως συνταξιούχος δικαστικός που έχει κατά νου μόνο την εκπροσώπηση μιας συντεχνίας και τη διαιώνιση ενός συστήματος εξουσίας, ανεξαρτήτως κόστους για την πλειοψηφία.
Η κυρία Κατερίνα Σακελλαροπούλου δεν νοιάζεται για τις απόψεις των πολλών, τα προβλήματα και τις αγωνίες τους, τις φιλοδοξίες και τις αντιδράσεις τους σε όσα ζητήματα προκύπτουν στον κοινωνικό βίο. Θεωρεί ότι όλα τα προαναφερθέντα έπονται της ανάγκης διατήρησης της ισχύος του συστήματος, το οποίο τη διόρισε Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Γι’ αυτό και στην ομιλία της στη… Δεξίωση (σ.σ.: το «Δ» της λέξης «δεξίωση» γράφτηκε στην ανακοίνωση της Προεδρίας με κεφαλαίο γράμμα) για την 48η επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας είπε τα ακόλουθα γενικόλογα, που σαφώς σχολίαζαν αρνητικά τις λαϊκές αντιδράσεις για την αποφυλάκιση του καταδικασθέντα για βιασμό ανηλίκων Δημήτρη Λιγνάδη: «Ο λαϊκισμός ριζώνει στις αντιφάσεις και τις ανισότητες, αμφισβητώντας ανοικτά τις βασικές αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Υπονομεύει τη διάκριση των εξουσιών και την ισορροπία του πολιτεύματος. Τα θεσμικά αντίβαρα, όμως, είναι θεμέλια του Κράτους Δικαίου και δεν υποτάσσονται στις πλειοψηφίες και τους εφήμερους συσχετισμούς. Η Δικαιοσύνη δεν απονέμεται με βάση το κοινό περί δικαίου αίσθημα, αλλά σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους».
Ο λαός για την κυρία Κατερίνα Σακελλαροπούλου είναι «πλειοψηφίες» και «εφήμερος συσχετισμός». Το πρίσμα μέσα από το οποίο αντικρίζει την πραγματικότητα είναι εκείνο των λέξεων που συνθέτουν νόμους, οι οποίοι μπορούν να λειτουργήσουν και δίχως… ανθρώπους!
Είναι προφανές ότι η κυρία Κατερίνα Σακελλαροπούλου αντιμετωπίζει με περιφρόνηση τον λαό, την πλειοψηφία, τους πολλούς, που πληρώνουν δυσβάστακτους φόρους για να πληρώνουν τον παχυλότατο μισθό της και τα προνόμιά της. Αντί να εκφράσει τους Ελληνες, προσπαθεί να φανεί αρεστή στο πιο συστημικό κομμάτι της συντεχνίας της, αλλά και στους έχοντες εξουσία, στους οποίους οφείλει τον χρυσό διορισμό της.
Μ.Η.Τ. 232120