Ο καταδικασθείς για βιασμούς ανηλίκων Δημήτρης Λιγνάδης, πέραν της εγκληματικής δράσης του, έχει γίνει γνωστός και ως ένας καλά δικτυωμένος στην πολιτική ελίτ και την καλλιτεχνική σκηνή ηθοποιός, σκηνοθέτης και πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου. Δεν είναι ένας απλός, ανώνυμος, διεστραμμένος κακούργος που καταγγέλθηκε από τα θύματά του: τα δικαστήρια τον καταδίκασαν σε φυλάκιση και οδηγήθηκε στις φυλακές. Ο Λιγνάδης καταδικάστηκε μεν για βιασμούς ανηλίκων, αλλά κυκλοφορεί ελεύθερος ανάμεσα στους νομοταγείς πολίτες και έχει την πρόσβαση που του δίνει η ελευθερία του στα παιδιά των ελληνικών οικογενειών.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα της εξωφρενικής… ιδιορρυθμίας της ελληνικής νομοθεσίας – τουλάχιστον όπως τη διαμόρφωσαν οι άνθρωποι που δείχνουν με τις πολιτικές τους ότι νιώθουν οίκτο για τους Λιγνάδηδες, αλλά αδιαφορούν για τα θύματά τους. Είναι ηλίου φαεινότερον ότι αυτή η άθλια και προκλητική για το κοινό περί δικαίου αίσθημα του λαού μας κατάσταση θα προκαλούσε αντιδράσεις. Αυτές οι αντιδράσεις είναι πολιτικές, συμβολικές, και σε κανένα σημείο δεν παραβιάζουν την κείμενη νομοθεσία και τους άγραφους νόμους που διέπουν τις κοινωνικές σχέσεις.
Ωστόσο, αυτές οι διαμαρτυρίες των πολιτών, που έχουν ευαισθητοποιηθεί και εξοργιστεί διαβάζοντας για τις αθλιότητες Λιγνάδη, τη δράση του και τις σχέσεις του με την εξουσία, φαίνεται να ενοχλούν μία σειρά από παράγοντες που βρίσκονται επισήμως εντός του κυβερνητικού μηχανισμού ή λειτουργούν ανεπισήμως εκτός, έχοντας την κάλυψη του «αναλυτή», του «σχολιαστή», του «καλλιτέχνη» ή του… πνευματικού ανθρώπου. Αυτοί, και μαζί τους και η Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων, χαρακτήρισαν τις λαϊκές διαμαρτυρίες «ωμή απόπειρα χειραγώγησης της Δικαιοσύνης»!
Οι προαναφερθέντες, όμως, που στην περίπτωση του βιαστή ανηλίκων Λιγνάδη μίλησαν για το τεκμήριο αθωότητας του καταδικασθέντος, παρέλειψαν να αναφερθούν στο τεκμήριο αθωότητας των δημοσιογράφων, των λειτουργών της Δικαιοσύνης και των πολιτών που ξεσκέπασαν το σκάνδαλο της Novartis, και κατηγορούνταν αδίκως για… συνωμοσία ανατροπής του πολιτεύματος (λες και είναι πολίτευμα η δωροληψία) και για σκευωρία σε βάρος πολιτικών προσώπων.
Δύο μέτρα και δύο σταθμά για τις υποθέσεις Λιγνάδη και Novartis.
Μ.Η.Τ. 232120