Ο Κ. Μητσοτάκης θα ζητήσει συγγνώμη;

Ακόμη και στις σημερινές εποχές αλλά σε άλλες χώρες, εάν σημειωνόταν ένα φιάσκο όπως αυτό με την υπόθεση της Novartis εδώ, θα είχε ακολουθήσει, αν μη τι άλλο, πολιτικός σεισμός. Κάποιοι -και όχι λίγοι- θα είχαν υποχρεωθεί μέχρι και σε παραίτηση…

Στην Ελλάδα του «επιτελικού κράτους» ωστόσο όλα έχουν μπει, δυστυχώς, σε άλλους ρυθμούς. Κι όμως, ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης ήταν αυτός που ως πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής είχε βγάλει την «ετυμηγορία» που τον βόλευε, προτού καν ο αρμόδιος εισαγγελέας διατυπώσει την πρότασή του και το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο εκδώσει το βούλευμά του. Κουνώντας το δάκτυλο μιλούσε για «σκευωρία που κατέρρευσε με πάταγο», αποκαλούσε τους δημοσιογράφους που ασχολήθηκαν με το σκάνδαλο «συμμορία», γνωμάτευε ότι «αυτό δεν λέγεται ελευθεροτυπία, αλλά ελευθεροδολοφονία» και έκανε συλλήβδην λόγο για «υπόκοσμο». Για όλα αυτά τα επαίσχυντα, το στοιχειώδες καθήκον του κ. Μητσοτάκη είναι να ζητήσει τουλάχιστον μια συγγνώμη. Θα έχει το πολιτικό θάρρος να το κάνει;

Σε κάθε περίπτωση, αυτή είναι η μια πτυχή της υπόθεσης. Από χθες αυτό που έχει καταρρεύσει με πάταγο είναι μια ολόκληρη μεθόδευση να αντιστραφεί η πραγματικότητα και το υπαρκτό σκάνδαλο της Νovartis, με τις μίζες και τις δωροδοκίες κρατικών αξιωματούχων και υπουργών, να συγκαλυφθεί και να βαφτιστεί «σκευωρία». Με δικαστική βούλα και κατά τρόπο οριστικό και αμετάκλητο η Δικαιοσύνη έδωσε ένα ηχηρό ράπισμα προς πολλές κατευθύνσεις…

Αρκεί να θυμίσουμε ότι όλη αυτή η διαδικασία «έτρεξε» κατόπιν μηνύσεων (οι οποίες ανασύρθηκαν μάλιστα από το αρχείο) του Αντώνη Σαμαρά, του Ευάγγελου Βενιζέλου και του Δημήτρη Αβραμόπουλου. «Θα τους πάω μέχρι τέλους» κραύγαζε από το βήμα της Βουλής ειδικά ο κ. Σαμαράς…

Ούτε «σκευωρία» ούτε «συμμορία» ούτε «υπόκοσμος», λοιπόν. Οπως επίσης ούτε «ελευθεροδολοφονία». Αντιθέτως, το δικαστικό συμβούλιο ομόφωνα αποφάνθηκε ότι όλες οι ενέργειες για τη διερεύνηση του μεγαλύτερου σκανδάλου των τελευταίων δεκαετιών έγιναν νόμιμα, όπως επίσης και ότι όλοι οι ισχυρισμοί περί δήθεν εκβίασης ήταν απλές φαντασιοπληξίες. Πού θα κρυφτούν τώρα όλοι εκείνοι οι ιδιότυποι «κήνσορες»; Θα έχουν το θράσος να επανεμφανιστούν ή μήπως πρέπει να εξαφανιστούν πλέον από προσώπου γης;

Το τεράστιο φιάσκο έχει ασφαλώς και τη δημοσιογραφική του πτυχή ύστερα από τον τραγέλαφο των «ανακριβών διαρροών», προχθές τη νύχτα, που δεν είναι άσχετες με το ανάλογο μιντιακό κλίμα της προηγούμενης περιόδου. Γι’ αυτή την «οργανωμένη παραπληροφόρηση» δεν θα γίνει έρευνα;