Η αυτοκτονία του 14χρονου αγοριού στα Κάτω Πατήσια σόκαρε το πανελλήνιο. Ακόμα μεγαλύτερο σοκ μπορεί να προκαλέσει η αποκάλυψη όσων προηγήθηκαν αυτής της αυτοκτονίας. Η εγκατάλειψη των μικρών παιδιών και των νέων μας στην τύχη τους δεν έχει προηγούμενο στην ανθρώπινη Ιστορία και η σιωπή εκείνων που οφείλουν να μιλήσουν για το θέμα είναι… εκκωφαντική. Υπάρχουν γενιές ολόκληρες που μεγαλώνουν μόνες τους, χωρίς καθοδήγηση, χωρίς ουσιαστική γονική μέριμνα, χωρίς παρέμβαση σε εκείνες ακριβώς τις στιγμές και τις περιστάσεις που μπορεί να αποδειχθεί σωτήρια.
Μπορεί να μην υπάρχουν ακριβή στατιστικά στοιχεία -μια και είναι από εξαιρετικά δύσκολο έως αδύνατο να συγκεντρωθούν-, αλλά η γενική αίσθηση σίγουρα ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα: Τα παιδιά νουθετούνται από την τηλεόραση και το διαδίκτυο επειδή οι γονείς τους είναι πολύ απασχολημένοι με τον βιοπορισμό τους για να στρέψουν το βλέμμα δίπλα τους και να δουν πώς ακριβώς μεγαλώνουν τα νεαρότερα μέλη της οικογενείας τους. Σχετικό πρόβλημα υπάρχει και στα σχολεία. Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές, λόγω σχετικών οδηγιών από το διαρκώς αδιάφορο για την ουσία κράτος, έχουν επικεντρώσει το ενδιαφέρον τους στο να «βγάλουν την ύλη» – λες και η διεκπεραίωση μερικών σελίδων με σκόρπιες πληροφορίες είναι σημαντικότερη από τη διάπλαση υγιών και ισχυρών χαρακτήρων.
Η νεολαία μας αξίζει πολύ περισσότερα από το να την αφήνουμε να χάσκει μπροστά από τηλεοπτικούς δέκτες και τις οθόνες φορητών τηλεφώνων και υπολογιστών, έτοιμη να δεχθεί μηνύματα από ύποπτες πηγές.
Εφόσον σε πολλές περιπτώσεις έχει αποδειχθεί ότι η πολιτική ηγεσία δεν ενδιαφέρεται να ασχοληθεί με τα ουσιώδη ζητήματα που αφορούν τις νέες γενιές, πρέπει να αναλάβουν δράση εκείνες οι δυνάμεις και οι θεσμοί που θέλουν και μπορούν να βοηθήσουν.
Οι οικογένειες είναι η πρώτη γραμμή άμυνας στη μάχη εναντίον της αδιαφορίας και της παρακμής, και ακολουθούν οι ευαισθητοποιημένοι εκπαιδευτικοί στα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Ακολούθως, τον λόγο έχουν οι υγιείς δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας.
Μ.Η.Τ. 232120