Η γερμανική βαρβαρότητα

Σήμερα συμπληρώνονται 81 έτη από τη μαύρη ημέρα που οι Γερμανοί εισέρχονταν στην πόλη των Αθηνών ως κατακτητές. Τα παλικάρια του Στρατού μας έδωσαν μια σφοδρή μάχη στα οχυρά, δοξάζοντας τα ελληνικά όπλα, αλλά η κατάρρευση του μετώπου στη Γιουγκοσλαβία επέτρεψε στους Γερμανούς να περάσουν στη Μακεδονία, να καταλάβουν τη Θεσσαλονίκη και έπειτα την Αθήνα.

Στις 27 Απριλίου 1941 ξεκινούσε μια μεγάλη, μαύρη, πικρή νύχτα για τον Ελληνισμό, η οποία διήρκεσε μέχρι τη 12η Οκτωβρίου 1944, όταν οι Γερμανοί αποχώρησαν όπως όπως και επέστρεψαν τρέχοντας στην πατρίδα τους, κυνηγημένοι από τις εξελίξεις ενός πολέμου που οι ίδιοι προκάλεσαν. Αυτό που άφησαν πίσω τους οι βάρβαροι ήταν εκείνο που πάντοτε αφήνουν στις χώρες που έχουν κατακτήσει και λεηλατήσει. Αφησαν θάνατο, πείνα, αρρώστια, διαλυμένες υποδομές, άδεια κρατικά ταμεία, άδειες προθήκες μουσείων, κλειστά καταστήματα, φρεσκοσκαμμένους τάφους και μίσος – τόσο πολύ μίσος, που έφτασε και περίσσεψε για να ακολουθήσει και εμφύλιος πόλεμος.

Το αίμα των Ελλήνων της Κατοχής παραμένει αδικαίωτο. Οι Γερμανοί της δημοκρατικής περιόδου (λες και άλλαξαν ο λαός και η ιστορία αυτού του έθνους όταν αυτοκτόνησε ο Χίτλερ) πέρα από άρπαγες και άδικοι αποδείχθηκαν και άτιμοι. Η ατιμία τους αποδεικνύεται και από την εμμονή τους να αρνούνται την απαράγραπτη υποχρέωσή τους να αποπληρώσουν στη χώρα μας και το αναγκαστικό δάνειο που έλαβαν από το ελληνικό κράτος και τις πολεμικές επανορθώσεις.

Σε ρεπορτάζ, άρθρα αλλά και συνεντεύξεις ειδικών που έχει δημοσιεύσει κατά καιρούς η «δημοκρατία» υπάρχει η εκτίμηση ότι μόνο για την εξόφληση του αναγκαστικού δανείου μπορεί να απαιτείται ποσό που θα προσεγγίζει τα 500 δισεκατομμύρια ευρώ! Κι έχουν το θράσος να μιλούν για την Ελλάδα που τους… χρωστάει οι κατά συρροήν γενοκτόνοι.

Φυσικά, ατιμία χρεώνεται και στη στάση πολλών ελληνικών κυβερνήσεων που δεν έχουν διεκδικήσει δυναμικά αυτές τις οφειλές της Γερμανίας. Και η παρούσα κυβέρνηση, αυτή του Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν έχει πει ούτε λέξη για το θέμα. Ούτε καν για να σώσει τα προσχήματα.

Γιατί άραγε;