Ξεφυτρώνουν ο ένας μετά τον άλλον το τελευταίο διάστημα και μπορεί να εμφανίζονται ως ασύνδετοι μεταξύ τους, αλλά -δυστυχώς γι’ αυτούς- ο ελληνικός λαός έχει αντιληφθεί πως έχουν κοινό παρονομαστή. Κι αυτός δεν είναι άλλος από την προσπάθεια διολίσθησης, με τρόπο σταδιακό αλλά και ύπουλο συνάμα, των εθνικών μας θέσεων προς τη γραμμή του κατ’ ευφημισμόν συμβιβασμού, πίσω από τον οποίο κρύβεται η συνθηκολόγηση.
Το πρόσχημα που χρησιμοποιείται δεν είναι άλλο από τον πόλεμο στην Ουκρανία, στη σκιά του οποίου επιχειρείται να τεθούν νέα εκβιαστικά διλήμματα προς τον ελληνικό λαό, προκειμένου να αποδεχθεί την παραβίαση των κόκκινων γραμμών που χαρακτηρίζουν την εθνική στρατηγική της χώρας μας εδώ και πολλές δεκαετίες.
Όλοι γνωρίζουμε ποιο είναι το «φυτώριο» αυτών των επικίνδυνων αντιλήψεων. Από την περίοδο της πρωθυπουργίας του Κ. Σημίτη αναπτύχθηκαν μέσω του ΕΛΙΑΜΕΠ οι θεωρίες που σήμερα επιχειρείται και πάλι να επιβληθούν. Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε ότι, δυστυχώς, και ο Κυριάκος Μητσοτάκης στελέχωσε κρίσιμες θέσεις συμβούλων με πρόσωπα που είχαν «θητεία» εκεί και σε αυτή την υποτελή σχολή σκέψης για τα εθνικά μας συμφέροντα. Χαρακτηριστικό είναι ότι ακόμη και βουλευτές της Ν.Δ., όπως ο κ. Καιρίδης, βγαίνουν και επισήμως υπέρ της νομιμοποίησης του ρόλου και των θέσεων του ΕΛΙΑΜΕΠ, ενώ όλες τις προηγούμενες εβδομάδες η κοινή γνώμη έχει υποστεί έναν βομβαρδισμό αρθρογραφίας από εκπροσώπους που προσπαθούν να πείσουν ότι «πρέπει τώρα» να σπεύσουμε σε διάλογο με την Τουρκία, κάνοντας κι άλλες κι άλλες κι άλλες υποχωρήσεις.
Δυστυχώς, στο παιχνίδι αυτό μπαίνουν και πολιτικά πρόσωπα, που -επιθυμώντας προφανώς να επανέλθουν από την «αποστρατεία» στην οποία έχουν οδηγηθεί- προσπαθούν να παίξουν κάποιον ρόλο και να δώσουν διαπιστευτήρια. Κάπως έτσι παρακολουθούμε (όχι πια με έκπληξη) πότε τον Ευάγγελο Βενιζέλο και πότε τον Δημήτρη Αβραμόπουλο να καταβάλλουν… φιλότιμες προσπάθειες να υπηρετήσουν αυτή την επικίνδυνη διολίσθηση.
Τους ακούμε, δηλαδή, να λένε ανερυθρίαστα ότι πρέπει να επιλυθεί (διά της… διχοτομήσεως;) το Κυπριακό για να λυθεί και το θέμα των αγωγών όπως το θέλει η Τουρκία, ώστε να έχουμε… ειρήνη μαζί της και να… απεξαρτηθούμε από τη Ρωσία. Οπως επίσης ακούμε ότι «πρέπει τώρα να λύσουμε το θέμα της οριοθέτησης των θαλάσσιων ζωνών», με αναφορές που αμφισβητούν την ελληνικότητα του Αιγαίου.
Ας το καταλάβουν, όμως: Οι προσπάθειές τους θα πέσουν στο κενό!
Μ.Η.Τ. 232120