Στις κάλπες θα φανεί πόσο εκτίμησαν τις κυβερνητικές επιδόσεις οι Έλληνες. Στις ψήφους θα καταμετρηθούν και η ικανότητα και οι προθέσεις και -πάνω απ’ όλα- τα αποτελέσματα των κυβερνητικών αποφάσεων, σφαλμάτων και παραλείψεων. Εκεί, ημέρα Κυριακή, θα εξοφληθεί και ο αναμφίβολα δυσβάσταχτος λογαριασμός του κύματος της ακρίβειας που σαρώνει την ελληνική κοινωνία πολύ πριν από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Η εφημερίδα μας έχει κατ’ επανάληψιν τονίσει ότι η ένταση, το βάθος και το ύψος αυτού του κύματος της ακρίβειας δεν έχουν τόσο ρώσικο «χρώμα» όσο ελληνικό. Την Πέμπτη στο κύριο άρθρο της «δημοκρατίας» αναφερόταν ότι «οι λογαριασμοί της ΔΕΗ παραλαμβάνονται από τους καταναλωτές εξαιρετικά φουσκωμένοι από τον Οκτώβριο του 2021. Η ενεργειακή πολιτική της κυβέρνησης δεν χρειάστηκε κανέναν πόλεμο για να αποτύχει και να στείλει τον λογαριασμό στους Ελληνες».
Η πάγια τακτική του Κυριάκου Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του είναι να αποδίδει τα του Καίσαρος όχι στον «Καίσαρα» της δικής του εξουσίας, αλλά στον Πούτιν, στους ανεμβολίαστους, στη διεθνή κατάσταση, στην πανδημία, στους «λαϊκιστές», σε οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον βασικό υπεύθυνο, τον εαυτό του.
Στο διάγγελμά του για την ακρίβεια ο κ. Μητσοτάκης είπε ότι άκουγε προκαταβολικά «τις κραυγές της αντιπολίτευσης για “ψίχουλα” και “κοινωνική αναλγησία”». Με λίγα λόγια, ο πρωθυπουργός την αδυναμία των πολιτών να αντεπεξέλθουν στις αφόρητες οικονομικές συνθήκες και απαιτήσεις του κράτους αλλά και της αγοράς την αντιλαμβάνεται σαν «αντιπολιτευτικές κραυγές». Θεωρεί ότι όλοι όσοι δεν ψηφίζουν κόμμα της αντιπολίτευσης είναι ευχαριστημένοι και με τα μέτρα της κυβέρνησης και με τον τρόπο που χειρίζεται την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και υποθέσεις όπως η αισχροκέρδεια, το κόστος της ενέργειας, η πρωτογενής παραγωγή και γενικότερα. Ας κάνει έναν κόπο να ρωτήσει τους ψηφοφόρους της Ν.Δ. αν τους πείθουν τα μέτρα που έλαβε για την ακρίβεια.
Την απροθυμία να λάβει μέτρα ουσίας για την αντιμετώπιση της ακρίβειας πάλι αλλού την απέδωσε: στο γεγονός ότι πρωτοβουλίες που θα στήριζαν αποτελεσματικά τα νοικοκυριά θα έθεταν «σε κίνδυνο τη δημοσιονομική σταθερότητα» και «η πατρίδα μας δεν έχει ακόμα πλήρως συνέλθει από τη 10ετή οικονομική κρίση». Κι αφού δεν συνήλθαμε από την κρίση, «δεν φτάσαμε ακόμα στην πολυπόθητη επενδυτική βαθμίδα. Και πάντα οι κερδοσκόποι θα καραδοκούν να εκμεταλλευτούν την όποια αδυναμία μας».
Οι δικαιολογίες και οι προφάσεις μπορεί άλλοτε να φαντάζουν πειστικές και άλλοτε όχι. Οι υποχρεώσεις, όμως, που δεν μπορούν να καλυφθούν και τα χρήματα που δεν υπάρχουν είναι πολύ πιο ισχυρά «επιχειρήματα» από οποιαδήποτε άλλα. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο ο λογαριασμός της ακρίβειας θα εξοφληθεί στις εκλογές. Κι αυτό είναι το σωστό…
Μ.Η.Τ. 232120