Η σημερινή συνάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη αντιμετωπίζεται από την πλειονότητα του λαού μας αλλά και από μεγάλη μερίδα του πολιτικού κόσμου -τουλάχιστον- με καχυποψία. Υπάρχει διάχυτη η ανησυχία ότι η Τουρκία θα θέσει ξανά μια σειρά από αξιώσεις και η ελληνική πλευρά κάπου θα ενδώσει, κάτι θα υποσχεθεί ότι θα δώσει, σε κάποιο σημείο ίσως θολώσει η εθνική «κόκκινη γραμμή». Στην καλύτερη περίπτωση θεωρείται ότι η ελληνική κυβέρνηση μπορεί «να κερδίσει χρόνο».
Οι προαναφερθέντες φόβοι δεν είναι παράλογοι. Έχουν στέρεες βάσεις στην ιστορική εμπειρία. Εχει δημιουργηθεί μια παράδοση οι Τούρκοι να ζητούν πολλά από όσα δεν τους ανήκουν και ελληνικές κυβερνήσεις σαν αυτές του Κώστα Σημίτη να καμώνονται τις ανυποχώρητες και στο τέλος να γκριζάρει τμήμα του εθνικού εδάφους και να αναγνωρίζονται «ζωτικά συμφέροντα» της γείτονος στο Αιγαίο.
Επιπλέον, πέρα από τη φοβική αντιμετώπιση της Τουρκίας από τις αμήχανες και αδιάφορες για το εθνικό συμφέρον κυβερνήσεις της χώρας μας, υπάρχει και η δηλητηριώδης φράση που έχει «ποτίσει» τις συνειδήσεις μερίδας της πολιτικής ελίτ: «Δεν διεκδικούμε τίποτε, δεν παραχωρούμε τίποτε». Η φράση πέρα από την αυταπόδεικτη ανοησία της -όλοι οι νοήμονες διεκδικούν όσα δικαιούνται- είναι ύποπτη. Αν η μία πλευρά δεν διεκδικεί κάτι και ο άλλος διεκδικεί τα πάντα, θα έρθει η στιγμή που η διεκδικητική πλευρά θα πάρει λίγα απ’ όσα δεν δικαιούται και θα δηλώνει κιόλας ότι υποχώρησε!
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης οφείλει να θέσει θέματα στον Τούρκο πρόεδρο. Πρώτα απ’ όλα ο πρωθυπουργός πρέπει να απαιτήσει από τον κ. Ερντογάν την άρση του casus belli για την άσκηση του διεθνώς αναγνωρισμένου δικαιώματός μας να επεκτείνουμε τα χωρικά ύδατα της Ελλάδας στα 12 μίλια. Επίσης, να τεθεί το ζήτημα της άμεσης αναγνώρισης της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία και να οριστεί χρονοδιάγραμμα απομάκρυνσης των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής καθώς και των Τούρκων εποίκων από το νησί.
Με την Τουρκία πρέπει να γίνει μια εκτενής συζήτηση για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων και του Μικρασιατικού Ελληνισμού, το καθεστώς της Ιμβρου και της Τενέδου, τις αποζημιώσεις των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης για τα πογκρόμ που υπέστησαν και την εκδίωξή τους από τον τόπο τους, την αποσταθεροποιητική δράση του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή. Φυσικά, μαζί με αυτά πρέπει να υπάρξει ρητή ανακοίνωση από τον κ. Ερντογάν ότι καταδικάζει τον αναθεωρητισμό και δεν διεκδικεί ούτε τετραγωνικό χιλιοστό ελληνικού εθνικού εδάφους, θαλάσσιου και εναέριου χώρου.
Αν τα παραπάνω που αναφέρθηκαν ενδεικτικά (γιατί υπάρχουν πολλά περισσότερα που μπορούμε να ζητήσουμε) φαντάζουν «εξωφρενικά» στον κ. Μητσοτάκη, τότε είναι εξωφρενικό να συζητά εκείνος με τους Τούρκους για λογαριασμό του ελληνικού έθνους.
Μ.Η.Τ. 232120