Κυβερνητικές «Αντουανέτες»

Το σύστημα Μητσοτάκη έχει εθιστεί στην άσκηση αντιλαϊκής πολιτικής και ειδικεύεται στη διατύπωση αντικοινωνικών απόψεων. Είναι τέτοια η απόσταση που χωρίζει την κυβέρνηση και τις πέριξ αυτής δυνάμεις από τον ελληνικό λαό, ώστε ό,τι κι αν πράξουν, όσο μεγάλη ασχήμια κι αν εκστομίσουν, τους φαντάζει φυσιολογική και θεωρούν τους Ελληνες υποχρεωμένους όχι μόνο να τα ανέχονται όλα, αλλά και να τα επιδοκιμάζουν κιόλας.

Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Θεόδωρος Σκυλακάκης μπορεί να μη μείνει στην Ιστορία για το δύσκολα… εντοπίσιμο έργο του στο υπουργείο, αλλά σίγουρα θα αργήσει να λησμονηθεί η ακόλουθη δήλωσή του: «Ο βαρύς φόρος στα καύσιμα είναι στη βενζίνη και είναι τεράστιος, αλλά τα φτωχά νοικοκυριά δεν έχουν αυτοκίνητο». Μόνο ως σνομπισμός και προσβολή στη νοημοσύνη μας και στην αξιοπρέπεια των πολιτών μπορούν να εκληφθούν αυτές οι κουβέντες από μέλος του υπουργικού συμβουλίου. Ο κ. Σκυλακάκης τα είπε αυτά γνωρίζοντας ότι βρίσκεται σε μια χώρα που έχει ρημαχτεί από την ύφεση και μέσα σε μια δεκαετία είδε εκατοντάδες χιλιάδες νέους της να φεύγουν στην ξενιτιά για το μεροκάματο. Του φαίνονται πλούσιοι όσοι έχουν αυτοκίνητο!

Πολύ κοντά (και χρονικά αλλά και πολιτικά – αισθητικά) στη δήλωση Σκυλακάκη, η τοποθέτηση του βουλευτή Ν.Δ. Α Θεσσαλονίκης Στράτου Σιμόπουλου, που υποστήριξε ότι οι αναφορές που γίνονται στους νεκρούς της πανδημίας «είναι ένας λεκές και όσο περισσότερο επικεντρώνεσαι σ’ αυτόν μεγαλώνει. Είναι η αντιπολίτευση και κάποιοι από τους δημοσιογράφους που κάνουν την τρίχα τριχιά».

Δεν υπάρχει φρένο στην κατηφόρα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, επειδή το… γκάζι το πατάει ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ο οποίος πρώτος επιτέθηκε λεκτικά σε εκατομμύρια Ελληνες, αποκαλώντας «τσαμπατζήδες» και «ψεκασμένους» όλους όσοι, για δικούς τους λόγους ο καθένας, επέλεξαν είτε να καθυστερήσουν τον εμβολιασμό τους για την πανδημία είτε να μην εμβολιαστούν καν. Κι αντί ο πρωθυπουργός να δείξει σεβασμό στην επιλογή των Ελλήνων πολιτών και να προσπαθήσει να εξηγήσει με λογικά επιχειρήματα τις θέσεις του, επιδόθηκε σε ένα ακατάσχετο υβρεολόγιο.

Το ουσιαστικό, βαθύ ζήτημα που διακρίνεται πίσω από τις εξωφρενικές δηλώσεις βουλευτών, υπουργών, αξιωματούχων και του ίδιου του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι η κοινωνική απαιδευσιά, η ψυχολογική απόσταση από τη λαϊκή ψυχή, ο σουσουδισμός και -πάνω απ’ όλα- η πολιτική αδαημοσύνη. Όσοι επιτίθενται στον λαό, αντί να τον πείσουν και να χρησιμοποιήσουν επ’ αγαθώ την κολοσσιαία δύναμή του, δεν κατέχουν την πολιτική τέχνη και, αν βρίσκονται σε ώριμη ηλικία, είναι βέβαιο ότι δεν μπορούν να τη μάθουν.
Οι κυβερνητικές «Αντουανέτες», αν μπορούσαν, αντί να αλλάξουν απόψεις και τακτική, θα προτιμούσαν να αλλάξουν λαό. Αυτό, ευτυχώς, δεν γίνεται. Μπορεί να γίνει μόνο το αντίθετο. Να τους αλλάξει ο λαός, διορίζοντας άλλους σε θέσεις ευθύνης.