Το άγνωστο φέρνει ελπίδα, αλλά ταυτόχρονα προκαλεί και φόβο. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε και τη θετική ενέργεια των ευχών, ώστε να αντιμετωπίσουμε κάθε καινούργια πρόκληση και δοκιμασία. Οι ευχές για το νέο έτος ποτέ δεν είναι τυπικές. Έχουν ουσία και νόημα και ακόμα και οι πλέον υλιστές τις καλοδέχονται, αφού η ανθρώπινη φύση είναι ατελής, τα σώματα και των πιστών και των μηδενιστών φθαρτά και το μέλλον άδηλο.
Μέσα στο 2021 η πατρίδα μας πέρασε πολυεπίπεδη κρίση και αντιμετώπισε πρωτοφανείς καταστάσεις. Οι πολίτες υποχρεώθηκαν σε περιστολές των ελευθεριών τους, να κλείσουν τα καταστήματά τους, να εμβολιαστούν, να μασκοφορεθούν, να χάσουν τις δουλειές τους, να απέχουν από τον εκκλησιασμό, να επιδεικνύουν πιστοποιητικά υγείας και δελτία αστυνομικής ταυτότητας σε υπαλλήλους εμπορικών μαγαζιών και καταστημάτων εστίασης για να πιουν έναν καφέ και να αγοράσουν προϊόντα. Ολα τα παραπάνω δεν πήγαν απλώς στράφι, αλλά έφεραν το αντίθετο αποτέλεσμα σε σχέση με το προσδοκώμενο. Περισσότεροι από 20.500 Ελληνες έχασαν τις ζωές τους από την πανδημία, η χώρα βυθίστηκε ακόμα πιο βαθιά στον βούρκο του χρέους, η αγορά είναι διαλυμένη, ο κόσμος πιεσμένος, η κατάθλιψη έχει εξελιχθεί σε συλλογική νόσο και η κυβέρνηση, αδιάφορη για τον λαό και την πατρίδα, τα ρίχνει όλα στους πολίτες και αυτοεπαινείται για τις… επιδόσεις της.
Είναι προφανές πως τα πράγματα είναι προβληματικά στην κορυφή και όχι στη βάση της εξουσιαστικής πυραμίδας. Οι πολίτες υπάκουσαν στις αλλοπρόσαλλες και διαρκώς αναιρούμενες και αναθεωρούμενες κυβερνητικές αποφάσεις. Εκαναν την καρδιά τους πέτρα και εφάρμοσαν και μέτρα τα οποία φαίνονταν από μακριά ότι δεν υπήρχε περίπτωση να λειτουργήσουν. Εκείνοι που θέσπισαν τα μέτρα τα θαλάσσωσαν ακριβώς επειδή δεν έχουν ουσιαστική σχέση ούτε με την πολιτική ούτε με τον λαό ούτε με την πατρίδα.
Ο τρόπος με τον οποίο λαμβάνει τις αποφάσεις του ο πρωθυπουργός συνοψίζει το ελληνικό πρόβλημα. Η Ελλάδα φαντάζει στα μάτια του σαν οικογενειακό χωράφι, το οποίο νέμεται κατά το δοκούν. Ο πολιτισμός της και η παράδοση φαντάζουν στα μάτια του σαν εκδηλώσεις «νατιβισμού» – κάτι για το οποίο έχει κάνει σαφείς εχθρικές αναφορές. Ο Χριστός δεν πρωταγωνιστεί στη σκέψη του. Κλείνει ιερούς ναούς με την ευκολία που ανοιγοκλείνει κάποιος την εξώθυρά του. Διατήρησε στη θέση του τον αξιοθρήνητο Μόσιαλο που καθύβρισε την Παναγία. Αυτή είναι η συνταγή Μητσοτάκη για ένα κράτος πολυπολιτισμικό, χωρίς Χριστό, χωρίς Ελλάδα.
Η ευχή της «δημοκρατίας» και όλων όσοι εργάζονται σε αυτήν προς τους Ελληνες είναι το 2022 να εξελιχθεί σε χρονιά γεμάτη Χριστό και Ελλάδα. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να ξαναβρούμε τον δρόμο μας, να ζήσουμε ήρεμα και γόνιμα, να ευημερήσουμε.
Χρόνια πολλά σε όλες και όλους!
Μ.Η.Τ. 232120