Η άθλια ανάρτηση του Ηλία Μόσιαλου, που χλεύαζε τη σύλληψη του Κυρίου από την αειπάρθενο Μαρία, προκάλεσε το θρησκευτικό αίσθημα των ορθόδοξων χριστιανών στην πατρίδα μας, που είναι η μεγάλη πλειονότητα του λαού μας. Όμως το ζήτημα δεν είναι μόνο θρησκευτικό και ηθικό, αλλά και βαθύτατα πολιτικό.
Πώς είναι δυνατόν να επιτρέπεται από τον ίδιο τον πρωθυπουργό να εκπροσωπεί την πατρίδα μας σε διεθνείς οργανισμούς, που ασχολούνται με την αντιμετώπιση της πανδημίας, κάποιος ο οποίος χλευάζει την πίστη του ίδιου του λαού του, καθώς και δισεκατομμυρίων χριστιανών; Ο κ. Μόσιαλος, ο οποίος εισήλθε στην πολιτική σκηνή ως βουλευτής και αργότερα κυβερνητικός εκπρόσωπος της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου, έχει κάθε δικαίωμα να πιστεύει οτιδήποτε. Δεν δικαιούται, όμως, να καθυβρίζει τον Χριστό και την Παναγία. Επίσης, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να έχει τέτοια θλιβερή συμπεριφορά ένας εκπρόσωπος της χώρας στο εξωτερικό. Ας τα κάνει αυτά στις συναναστροφές του, με τους ομοϊδεάτες του.
Το λανσάρισμα της βλασφήμιας και της περιφρόνησης των θρησκευτικών πεποιθήσεων, των οσίων και των ιερών των ανθρώπων με το ένδυμα του «χιούμορ» δεν πείθει ούτε εκείνους που λένε τέτοιες αθλιότητες. Ο κ. Μόσιαλος, συνειδητά, επέλεξε ως στόχο τον Χριστό και τη Θεοτόκο, και χρόνο εκδήλωσης της επίθεσης τη γιορτή των Χριστουγέννων για να εκφράσει τις αντιχριστιανικές αντιλήψεις του. Δεν ήταν τυχαίο αυτό που έκανε ούτε άσχετο με το πλέγμα των αριστερίστικων, μηδενιστικών αντιλήψεών του.
Η ευθύνη για την άθλια ανάρτηση είναι εξ ολοκλήρου δική του, αλλά η ευθύνη για την παραμονή του στη θέση του εκπροσώπου της χώρας στους διεθνείς οργανισμούς για την αντιμετώπιση του Covid-19 ανήκει στον πρωθυπουργό.
Αν ο κ. Μόσιαλος χλεύαζε το ισλάμ, τον ινδουισμό, τον βουδισμό, τον εβραϊσμό ή άλλη γνωστή θρησκεία, δεν θα έμενε στη θέση του ούτε για μία ώρα μετά την ανάρτηση ανάλογου χλευαστικού σχολίου. Γιατί, λοιπόν, επιδεικνύεται τέτοια ανοχή στον υβριστή του χριστιανισμού;
Όταν στόχος της χλεύης είναι ο Χριστός, γιατί δεν ενοχλείται ο κ. Μητσοτάκης;