Δαιμονοποιούν τον λαό και αντιφάσκουν

Εχουν έρθει έτσι τα πράγματα στην Ελλάδα, που είναι δύσκολο να αποφανθεί κάποιος αν είναι χειρότερος για την κοινωνία ο κορονοϊός ή η κυβέρνηση, η οποία υποτίθεται ότι προσπαθεί να τον αντιμετωπίσει. Το χειρότερο πάντοτε κλέβει την παράσταση από το κακό. Και το χειρότερο είναι ότι όποτε η κατάσταση γίνεται απαιτητική ή κάπως δύσκολη η κυβέρνηση, αντί να πράξει το καθήκον της, προσπαθεί να αποσείσει τις ευθύνες από επάνω της και τα ρίχνει στον λαό.

Μάλιστα, το αντιλαϊκό αίσθημα το οποίο χαρακτηρίζει τα έργα και τις ημέρες της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι τόσο έκδηλο, ώστε κριτικάρονται και δέχονται λεκτικά βέλη και δριμεία κριτική με υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς όχι συμπεριφορές αλλά πρόσωπα, κοινωνικές ομάδες που δαιμονοποιούνται ως «ψεκασμένοι» και «τζαμπατζήδες»!

Οι πολίτες που διστάζουν να εμβολιαστούν δαχτυλοδείχνονται ως άνθρωποι δευτέρας κατηγορίας από τους νεοταξικούς μιντιακούς και πολιτικούς ακολούθους του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η κατάντια είναι τόσο μεγάλη, ώστε βλέπουμε εκλεγμένους και μη κυβερνητικούς να απειλούν με νομοθεσίες τύπου Νυρεμβέργης, που θα προβλέπουν περιορισμό ελευθεριών για τους ανεμβολίαστους!

Η κοινωνική πλειοψηφία ευθύνεται που δεν συμμορφώνεται με τις βουλές του πρωθυπουργού, ο οποίος έκανε ποδηλατάδες χωρίς μάσκα στην Πάρνηθα και τσιμπούσια στην Ικαρία εν μέσω καραντίνας, αλλά όμως η κυβέρνηση δεν ευθύνεται για τα χάλια στα μέσα μαζικής μεταφοράς, όπου στριμώχνονται οι μεροκαματιάρηδες.

Επίσης οι ομάδες των εποίκων, που εισέρχονται αθρόα και ανεξέλεγκτα στην Ελλάδα, βρίσκονται εκτός κυβερνητικής προσοχής αλλά και κριτικής των ενσωματωμένων στο σύστημα ΜΜΕ. Αξίζει στα παραπάνω να προστεθεί αυτό που είπε σε συνέντευξή της η καθηγήτρια Επιδημιολογίας Αθηνά Λινού: «Μιλάμε για την έννοια της ατομικής ευθύνης και ταυτόχρονα συνωστίζονται τα παιδιά και οι εργαζόμενοι στα λεωφορεία. Η κυβέρνηση δεν παίρνει την πολιτική ευθύνη να εμβολιάσει στον δρόμο όλους τους μετανάστες, νόμιμους και παράνομους. Χρειάζεται ενεργητική προσπάθεια».

Η αντιφατική συμπεριφορά, δράση, στάση και οι αποφάσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη ερμηνεύονται ευκολότερα αν όσοι την εξετάζουν κατανοήσουν ότι η εξυπηρέτηση των λαϊκών και εθνικών συμφερόντων δεν αποτελεί προτεραιότητα των νεοφιλελεύθερων «αρίστων», που τη στελεχώνουν.