Η Ημέρα Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ είναι μία σημαντική γιορτή και για τη χώρα και τον λαό της, αλλά και για το ευρύτερο σύνολο, το οποίο συνοπτικά αποτελείται «Δύση». Η Ελλάδα, η οποία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος αυτής της ευρύτερης οικογένειας κρατών και εθνών -χωρίς να «ανήκει» σε αυτήν, αφού η πατρίδα ανήκει μόνο στον λαό της-, συμμερίζεται το αίσθημα χαράς και τη συγκίνηση που νιώθουν οι Αμερικανοί για την Ημέρα της Ανεξαρτησίας τους.
Ωστόσο, η 4η Ιουλίου είναι μια καλή ευκαιρία και για ουσιαστική αποτίμηση και εξέταση της μορφής της σχέσης που έχει η χώρα μας με τις ΗΠΑ. Αυτή η σχέση έχει σκαμπανεβάσματα μόνο από την πλευρά των Αμερικανών. Η Ελλάδα αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί πρωτοπόρο δύναμη αντίστασης της Ευρώπης απέναντι στην ασιατική επεκτατικότητα και σε όλες τις εφιαλτικές, δεσποτικές δυνάμεις που απείλησαν τον πολιτισμό μας – από την εποχή των Μηδικών και το 1821 μέχρι την αντίσταση στους Ιταλούς και τους Γερμανούς.
Η πατρίδα μας ενεπλάκη σε τέτοιο βαθμό στην υπόθεση της υπεράσπισης των αμερικανικών συμφερόντων, ώστε το 1950 έστειλε εκστρατευτικό σώμα στον πόλεμο της Κορέας, όπου έχασαν τη ζωή τους 186 αξιωματικοί και οπλίτες και τραυματίστηκαν 577.
Η ανταμοιβή της Ελλάδας από την Αμερική, μετά το πέρας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν μια οικονομική ενίσχυση με το Σχέδιο Μάρσαλ, αλλά και ο ασφυκτικός έλεγχος της πολιτικής ζωής και η καθολική γεωπολιτική κηδεμονία. Είναι γνωστή η ανάμειξη των Αμερικανών στην εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο το ’74, όπως επίσης είναι γνωστή η συνεπής τήρηση των ίσων αποστάσεων μεταξύ Ελληνισμού και Τούρκων. Οι Αμερικανοί, νομίζοντας ότι υπηρετούν τα συμφέροντά τους, εξισώνουν το κράτος μαφία των ισλαμιστών και των κεμαλιστών με την Ελλάδα και την Κύπρο.
Και στις ημέρες μας οι ΗΠΑ που δηλώνουν ότι μας θεωρούν «στρατηγικούς συμμάχους» φακελώνουν ανενδοίαστα τους Ελληνες που εναντιώνονται στην προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών, ενθαρρύνουν τα ισλαμικά εποικιστικά ρεύματα να πλημμυρίσουν κι άλλο την ελληνική επικράτεια, προωθούν λυσσωδώς τη νεοταξική αντιπαραδοσιακή και αντιχριστιανική δικαιωματιστική ατζέντα και προσπαθούν να πασάρουν στον Πολεμικό Ναυτικό της χώρας μας φρεγάτες αμφίβολης αξίας και ποιότητας.
Από την ελληνική πλευρά υπάρχει ένα αδιάκοπο «ναι σε όλα» (με φωτεινή εξαίρεση το βέτο στο Βουκουρέστι από τον Κώστα Καραμανλή). Μάλιστα, μόλις πρόσφατα δόθηκαν στους Αμερικανούς μια σειρά από βάσεις και δικαίωμα επέκτασης της βάσης τους στη Σούδα, χωρίς να προβλέπεται κάποιο ουσιαστικό αντάλλαγμα για την πατρίδα μας.
Κοντολογίς, η σχέση μας με τις ΗΠΑ είναι μια σχέση υποτέλειας και όχι συμμαχική. Κι αυτό πρέπει να αλλάξει.
Μ.Η.Τ. 232120