Ο Άρειος Πάγος απέρριψε το αίτημα συλλόγων της Θράκης να αναγνωριστούν ως «τουρκικοί». Οι κινήσεις των ανθρώπων της Αγκυρας ήταν μεθοδικές, πολυδάπανες και πολλές απ’ αυτές έμειναν στο σκοτάδι – αν και όσες γνωστοποιήθηκαν ήταν αρκετές για να αντιληφθούν οι Αρχές ασφαλείας της χώρας το «σενάριο» που διαμορφωνόταν τους τελευταίους μήνες, ποια πρόσωπα έπαιζαν πρωταγωνιστικό ρόλο και ποια άλλα δρούσαν στο παρασκήνιο.
Οι άνθρωποι της κυβέρνησης Ερντογάν -και εντός Τουρκίας αλλά, δυστυχώς, και εντός Ελλάδας- είχαν μεθοδεύσει μια σειρά εξελίξεων που θα ακολουθούσε την αναγνώριση «τουρκικών» σωματείων ως αρχή του τέλους της ελληνικότητας της περιοχής και ως έναρξη της κοσοβοποίησης της Θράκης. Αναγνώριση «τουρκικών» συλλόγων στη Θράκη σημαίνει ύπαρξη τουρκικής μειονότητας και όχι μουσουλμανικής, όπως σαφώς ορίζει η Συνθήκη της Λωζάννης. Ευτυχώς, η ελληνική Δικαιοσύνη στάθηκε στο ύψος της και οι δραματικές εξελίξεις που σχεδίαζαν οι πράκτορες της Αγκυρας αναβλήθηκαν. Η αναβολή δεν σημαίνει, όμως, ματαίωση.
Η Τουρκία δεν έχει αλλάξει στίγμα στον παγκόσμιο χάρτη. Παραμένει εκεί που ήταν, όπως παραμένουν εν ισχύ και οι σχεδιασμοί της για επέκταση σε βάρος της Ελλάδας και όλων των χωρών με τις οποίες συνορεύει το κράτος-μαφία του Ερντογάν.
Γι’ αυτόν τον λόγο η πατρίδα δεν μπορεί να αναμένει για το επόμενο επεισόδιο του πολιτικού και δικαστικού «θρίλερ» και να λειτουργεί μόνο αντιδρώντας στις πρωτοβουλίες της Τουρκίας. Πρέπει η πολιτική τάξη να βρίσκεται πολλά βήματα μπροστά και να διαμορφώνει τις εξελίξεις με θετική δράση. Να τονώσει την οικονομία της περιοχής, να ενισχύσει κάθε εθνική πρωτοβουλία, που θα απαντά με ουσία στις τουρκικές κουτοπονηριές, και να παύσει άμεσα, με όπλο της τον νόμο, κάθε πρακτόρικη δραστηριότητα που στρέφεται εναντίον της μουσουλμανικής μειονότητας.
Μέχρι στιγμής ο πολιτικός κόσμος και οι αλληλοδιάδοχες κυβερνήσεις δείχνουν να έχουν υπηρετήσει από ελάχιστα έως καθόλου τα εθνικά συμφέροντα στη Θράκη. Απόδειξη είναι πόσο πολλά διακυβεύτηκαν σε μια δικαστική απόφαση. Φτάσαμε στο παρά πέντε και, αν η Δικαιοσύνη δεν έπραττε το καθήκον της, θα είχαμε κι άλλες εθνικές περιπέτειες.
Μ.Η.Τ. 232120