Σαν σήμερα το 2015 ο Αλέξης Τσίπρας, με διάγγελμά του προς τον ελληνικό λαό, προκήρυξε δημοψήφισμα. Το τυπικό ερώτημα του δημοψηφίσματος ήταν σύνθετα διατυπωμένο, στα όρια του δυσνόητου, αλλά το ουσιαστικό ήταν απλό: να τηρήσουμε εθνικά αξιοπρεπή στάση και, αν χρειαστεί, να έρθουμε σε ρήξη με την τρόικα και την Ε.Ε. ή όχι. Το 61,31% του λαού μας αποφάσισε αντίσταση μέχρι τέλους, αλλά ο Αλέξης Τσίπρας έκανε πίσω. Γι’ αυτό, με μια θεαματική κυβίστηση και παρά τις περί του αντιθέτου αποφάσεις του ελληνικού λαού, διάλεξε τον δρόμο του εξευτελισμού, της υποταγής στους Γερμανούς, της ύφεσης, της υπερφορολόγησης και της ξενοκρατίας.
Και σαν να μην έφτανε η περιφρόνηση της λαϊκής εντολής στο δημοψήφισμα, ο Αλέξης Τσίπρας συνήψε και την κατάπτυστη Συμφωνία των Πρεσπών με τα Σκόπια, χάρισε το όνομα της Μακεδονίας μας στη γειτονική εθνοτική κουρελού και αναγνώρισε εθνότητα και «μακεδονική» γλώσσα εκεί που δεν υπήρχαν… Οι Ελληνες δεν το ήθελαν και το απέδειξαν με τα ογκώδη συλλαλητήρια εναντίον της κύρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών. Όμως το ήθελαν οι ξένοι, και οι ελληνικές ηγεσίες τον τελευταίο καιρό θεωρούν ότι στην Ελλάδα προηγούνται οι ξένοι.
Τις ημέρες του δημοψηφίσματος οι περισσότεροι είχαν αντιληφθεί ότι το «ΟΧΙ» μπορούσε να σημάνει την έναρξη μιας δύσκολης περιόδου που αναπόφευκτα θα ακολουθούσε τη ρήξη με τους αποκαλούμενους «θεσμούς» και επέλεξαν τη σύγκρουση.
Οι Ελληνες δεν φοβούνται τις συγκρούσεις. Μάλιστα, τις επιδιώκουν όταν θεωρούν ότι πλήττονται η αξιοπρέπειά τους και η εικόνα που έχουν για την Ιστορία, τον πολιτισμό και την αποστολή τους στον κόσμο. Η επιλογή αυτή είναι σταθερή είτε απέναντι βρίσκονται οι ορδές του Δαρείου και του Ξέρξη είτε οι Γερμανοί και οι Ιταλοί των Χίτλερ και Μουσολίνι ή οι Τούρκοι ή οποιοσδήποτε άλλος τολμήσει να απειλήσει την εδαφική ακεραιότητα, τα όσια και τα ιερά και τον τρόπο ζωής μας. Όμως τον τελευταίο καιρό οι κορυφές της εξουσιαστικής πυραμίδας είναι απελπιστικά χαμηλές και δεν υπολογίζουν τους Ελληνες.
Οι ηγεσίες που κινούνται εκτός της γραμμής της εθνικής αξιοπρέπειας είναι δειλές, ξενόδουλες, άσχετες με τον λαϊκό τρόπο ζωής, τις αξίες και τα ιδανικά του έθνους.
Ο Αλέξης Τσίπρας, όπως απέδειξε με τις οικτρές επιλογές του στα κρίσιμα ζητήματα, ήταν ακόμη ένας κρίκος στην αλυσίδα των ανήμπορων να σταθούν στο ύψος των Ελλήνων ηγεσιών, οι οποίες κινήθηκαν ερήμην των πολλών και στο ζήτημα των Μνημονίων και στη Συμφωνία των Πρεσπών και στο θέμα της αναγραφής του θρησκεύματος στα δελτία αστυνομικών ταυτοτήτων και στα Ελληνοτουρκικά και σε πολλά άλλα θέματα.
Η χώρα χρειάζεται ηγεσίες που θα αφουγκράζονται τη λαϊκή βούληση και δεν θα είναι φιλήκοες των ξένων.
Μ.Η.Τ. 232120