Οι σημαίες των προγόνων μας

Ένα εθνικό σύμβολο αφηγείται ιστορίες χιλιετιών, συναισθήματα, πόθους, πόνους, θριάμβους και πικρές ήττες καλύτερα απ’ όλα τα βιβλία του κόσμου. Η θέα μιας σημαίας συγκινεί τους πατριώτες -και οι περισσότεροι άνθρωποι του κόσμου τούτου είναι πατριώτες- με τρόπο μοναδικό, βαθύ και πηγαίο. Δεν χρειάζεται εξηγήσεις, βιβλιογραφίες, παραπομπές και υποσημειώσεις μια σημαία. Η εικόνα της αρκεί. Τα καλύπτει όλα. Ζεις και πεθαίνεις γι’ αυτήν.

Η «δημοκρατία» πιστεύει στα σύμβολα του έθνους και της πίστης μας, τα τιμά, τα αναδεικνύει, τα προστατεύει με όπλα την αλήθεια και την Ιστορία και μερικές φορές έχει και την τιμή, καλή ώρα όπως σήμερα, να φέρει στο φως στοιχεία που τα αφορούν και είναι άγνωστα στο ευρύ κοινό.

Η εφημερίδα μας έχει την τιμή να παρουσιάζει για πρώτη φορά στα σύγχρονα χρόνια τη σημαία της επαναστατημένης Κρήτης, που κι αυτή το 1821 σήκωσε τα όπλα εναντίον του Τούρκου δυνάστη. Η θέα και μόνο του συμβόλου επαναφέρει στους απόγονους των ηρωικών Κρητών, που συμμετείχαν στον υπέρ πάντων αγώνα, μνήμες από διαβάσματα κι ακούσματα, από αφηγήσεις των γερόντων συγγενών και φίλων, παππούδων και γιαγιάδων, που κι αυτοί με τη σειρά τους είχαν ακούσει ιστορίες για το ’21 στη Μεγαλόνησο. Οι μνήμες αυτές είναι ο σπόρος της ζωής του έθνους και η προοπτική του, αφού η αμνημοσύνη και η λησμονιά των στοιχείων που συνέχουν το κοινό των Ελλήνων είναι θάνατος.

Η «δημοκρατία» στην αρχή του έτους υποσχέθηκε στους αναγνώστες και στους φίλους της ότι ολόκληρη η χρονιά θα είναι αφιερωμένη στην Επανάσταση του 1821 και η υπόσχεση τηρείται κατά γράμμα.

Οι σημαίες του Αγώνα συνόδευσαν τα κυριακάτικα φύλλα μας, οι ιστορίες για την Επανάσταση γέμισαν και γεμίζουν τις σελίδες μας, οι αναγνώστες μας έγραψαν διηγήματα για τη Επανάσταση, τα οποία δημοσιεύτηκαν, και τα σύμβολα της πολεμικής αρετής των Ελλήνων μπήκαν σε μυριάδες σπίτια και σηκώθηκαν για να κυματίσουν υπερήφανα στους άγιους τόπους της πατρίδας μας.

Οι σημαίες των προγόνων μας είναι ιερές. Τις τιμούμε καθημερινά, με πράξεις!