Φτάσαμε στο άλλο άκρο!

Είναι έξυπνο και χρήσιμο να διευρύνονται τα κόμματα. Να σπάνε τα στεγανά, να μεγαλώνουν το ακροατήριό τους και να απευθύνονται σε πλατιές λαϊκές μάζες. Το επιχείρησαν πολλοί, όχι πάντα με επιτυχία. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, μετά το πρώτο διάστημα διακυβέρνησης, μετατοπίστηκε δεξιότερα και κυριάρχησε για χρόνια. Ο Κώστας Καραμανλής έκανε την αντίστροφη πορεία και επιχείρησε ανοίγματα προς το κέντρο, με εξαιρετικά αποτελέσματα. Άλλοι, πάλι, επέμειναν σε πιο καθαρές ιδεολογικές γραμμές και γρήγορα βγήκαν από το πολιτικό κάδρο.

Ως γενική αρχή, λοιπόν, είναι σωστό αυτό που επιχείρησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Μόνο που το… τερμάτισε. Δεν έστριψε τη Ν.Δ. προς το Κέντρο, αλλά της «άλλαξε τα φώτα» και τη μετέτρεψε σε ένα συνονθύλευμα που κινείται μεταξύ Ποταμιού και ΣΥΡΙΖΑ. Κυρίως υιοθέτησε πλήρως το πιο προκλητικό σκέλος της αριστερής ατζέντας, προχωρώντας στη νομοθέτηση μέτρων που είναι ξένα στο DNA κάθε παραδοσιακού ψηφοφόρου.

Η μετάλλαξη της Ν.Δ. του Κυριάκου είναι αμφίβολο αν θα του προσφέρει εκλογικά οφέλη. Μπορεί προσώρας να φαίνεται ότι αποδίδει λόγω της διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ, που ακόμα ψάχνεται, όμως, όταν έρθει η ώρα της κάλπης και οι συσπειρώσεις αυξηθούν, θα είναι δύσκολο όποια συμπάθεια να μετατραπεί σε ψήφο.

Αντίθετα, το αποξενωμένο κομμάτι των παραδοσιακών δεξιών ψηφοφόρων (και όχι μόνο, αφού στην ίδια κατηγορία είναι και οι ψηφοφόροι του παλαιού ΠΑΣΟΚ) παίρνει μέρα με τη μέρα οριστικό διαζύγιο από το κόμμα Μητσοτάκη. Οι συνεχείς κυβιστήσεις στο Σκοπιανό, σε κοινωνικά ζητήματα, όπως η κάνναβη και οι γκέι γάμοι, καθώς και οι σαφέστατες υποχωρήσεις στα Ελληνοτουρκικά αποτελούν αιτίες οργής – κυρίως για την κοροϊδία της αναντιστοιχίας μεταξύ προεκλογικών λόγων και κυβερνητικών έργων.

Οι παραδοσιακοί ψηφοφόροι (ακροδεξιοί, δεξιοί και κεντρώοι) πολλές φορές αισθάνονται ότι κυβερνά ακόμα ο ΣΥΡΙΖΑ παρέα με την ομάδα Σημίτη. Πώς να ταυτιστούν με τέτοιες πολιτικές επιλογές και να τις υποστηρίξουν;

Στην κατηγορία αυτή ανήκουν όσοι συμμετείχαν στα μεγαλειώδη συλλαλητήρια για τη Μακεδονία, όσοι συγκινούνται ακόμα με το δάκρυ του Καραμανλή ή με τα σταράτα λόγια του Ανδρέα Παπανδρέου για τους ψευτομακεδόνες γείτονες. Αυτοί που πιστεύουν ακόμα σε παραδοσιακές αρχές και αξίες, όπως η οικογένεια, η θρησκευτική πίστη, η ενότητα του έθνους. Όσοι απορρίπτουν τους μοντερνισμούς της κονόμας, τις ύποπτες ΜΚΟ, την επικίνδυνη πολυπολιτισμικότητα. Ολα αυτά, δηλαδή, που προωθεί με πάθος η σημερινή κυβέρνηση – η συνιστώσα Μητσοτάκη που παριστάνει τη Ν.Δ.