Η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει τίποτε άλλο εκτός από προβλήματα σε αυτόν τον πολυεθνικό οργανισμό που αποκαλείται Ευρωπαϊκή Ενωση.
Τούτη η υποτιθέμενη συμμαχία, η οποία βασίζεται τάχα στην αλληλεγγύη και στον αλληλοσεβασμό που θα πρέπει να έχουν μεταξύ τους τα κράτη-μέλη, όχι μόνο δεν επέβαλε κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας, αλλά απέφυγε να πάρει σαφή θέση εναντίον των αθλιοτήτων που διαπράττει αυτό το κράτος σε βάρος δύο μελών της: ο λόγος γίνεται για την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία.
Ο εκλεγμένος τύραννος της Τουρκίας, ο Νεοοθωμανός Ερντογάν, γνωρίζει με ποιους έχει να κάνει και γι’ αυτόν τον λόγο οι προκλήσεις του αυξάνονται και σε αριθμό και σε ένταση με την πάροδο του χρόνου. Η αδράνεια από την πλευρά των ευρωπαϊκών ηγεσιών τον ενθαρρύνει να λειτουργεί χειρότερα απ’ όσο μας έχει συνηθίσει.
Η Τουρκία τύποις είναι κράτος, αλλά στην ουσία αποτελεί μια εγκληματική οργάνωση, που δεν ασχολείται με τίποτε άλλο εκτός από τους εκβιασμούς, τις μαζικές δολοφονίες, τις παρακρατικές ενέργειες, την τρομοκρατία και την εξαγωγή πολέμων σε ολόκληρη τη νoτιοανατολική λεκάνη της Μεσογείου. Τώρα, χρησιμοποιώντας σαν βιτρίνα και «μπροστινό» το Αζερμπαϊτζάν, η εμβέλεια της τουρκικής εγκληματικότητας έχει φτάσει μέχρι τον Καύκασο και απειλεί την ύπαρξη του κράτους της Αρμενίας.
Η Ε.Ε. δεν έχει πάψει να εξαντλεί την αυστηρότητά της ακόμα και τώρα, στην καθημαγμένη από τα Μνημόνια Ελλάδα, όποτε οι γραφειοκράτες της εντοπίζουν κάποιον επαγγελματία ή οδηγό ταξί να μην κόβει απόδειξη. Όμως, στα μαζικά εγκλήματα των Τούρκων σφυρίζει αδιάφορα. Το ίδιο κάνουν και δυνάμεις όπως η Γαλλία, οι οποίες υποτίθεται τηρούν πιο γενναία στάση απέναντι στην Τουρκία.
Η πικρή αλήθεια είναι αυτή που γνωρίζουμε όλοι, διότι ουδείς μας την κρύβει. Είμαστε μόνοι σε αυτή την αρένα. Εμείς και η Κύπρος οφείλουμε να υπερασπιστούμε τα του έθνους μας, διότι μόνο εμείς ενδιαφερόμαστε.
Οι άλλοι μπορεί να λένε πολλά ηχηρά λόγια, αλλά μας «αδειάζουν» με την πρώτη ευκαιρία που θα τους δοθεί.