Ενδοτισμοί και υποχωρήσεις

Η περίπτωση του (παραιτηθέντος) κ. Διακόπουλου είναι άκρως ενδιαφέρουσα και προσφέρεται για πολλά χρήσιμα συμπεράσματα. Ο έως πριν από λίγες ημέρες σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του πρωθυπουργού δεν έκανε τις επίμαχες δηλώσεις για το «Oruc Reic» και τις έρευνες που διεξήγαγε στην ελληνική υφαλοκρηπίδα εν αιθρία. Ούτε ήταν η πρώτη φορά που προκαλούσε θύελλα αντιδράσεων.

Καταρχάς πρέπει να θυμίσουμε ότι η θέση του Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας συνεστήθη πρώτη φορά μετά τις περσινές εκλογές από την παρούσα κυβέρνηση. Όταν μάλιστα τοποθετήθηκε ο (αντιναύαρχος ε.α.) κ. Διακόπουλος, το Μαξίμου είχε ανακοινώσει ότι ως βασική προτεραιότητα έχει «τον εκσυγχρονισμό της πολιτικής ασφάλειας της χώρας», ενώ «θα υποστηρίζει τον πρωθυπουργό και θα συνιστά τον σύνδεσμό του με το υπουργείο Εθνικής Αμυνας». Ο ρόλος που ανέλαβε δηλαδή θα ήταν κατεξοχήν τεχνοκρατικός. Και όχι πολιτικός.

Γρήγορα όμως αποδείχτηκε ότι τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο κ. Διακόπουλος άρχισε, με την ιδιότητα του πρωθυπουργικού συμβούλου, να εκφράζει πολιτικές θέσεις και μάλιστα (φαινομενικά) διαφορετικές από τις πάγιες θέσεις της Ν.Δ. και ως νέας κυβέρνησης για τα εθνικά θέματα. Στο μεταξύ, αναπληρωτής σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας ορίστηκε ο (έως τότε γενικός διευθυντής του γνωστού για τις μειοδοτικές αντιλήψεις του από την εποχή του «εκσυγχρονιστή» Κ. Σημίτη ΕΛΙΑΜΕΠ) Θάνος Ντόκος. Δεν πέρασε πολύς καιρός και στις εκδηλώσεις του ΕΛΙΑΜΕΠ θαμών και ομιλητής κατέστη και ο κ. Διακόπουλος…

Το δίδυμο Διακόπουλου – Ντόκου επί ένα χρόνο κόβει και ράβει με δημόσιες δηλώσεις και παρεμβάσεις τις συντεταγμένες μιας εξωτερικής πολιτικής μακράν της στρατηγικής που έχει η χώρα. Μιας πολιτικής που κινείται στους άξονες του ενδοτισμού και των υποχωρήσεων, θεωρητικός της οποίας δεν είναι άλλος από τον γνωστό και μη εξαιρετέο Χρήστο Ροζάκη…

Και τι δεν είχαμε ακούσει όλους αυτούς τους μήνες από τους (κατά τα λοιπά) δύο «τεχνοκράτες». Δηλώσεις υπέρ μιας «συμφωνίας συνεκμετάλλευσης» των κοιτασμάτων στο Αιγαίο με την Τουρκία, επικίνδυνες θεωρίες ότι «είναι δύο διαφορετικά πράγματα, άλλο η Ελλάδα, άλλο η Κύπρος», δημόσια αδειάσματα περί λανθασμένης επένδυσης της Ελλάδας στον Χαφτάρ, προτάσεις για προσφυγή στη Χάγη με ευρεία ατζέντα και όχι μόνο για την υφαλοκρηπίδα, πρόστυχες προσβολές προς τους Ελληνες ότι δεν έχουν «κουλτούρα για επωφελείς συμβιβασμούς στα εθνικά θέματα»!

Επί ένα έτος η εύλογη απορία ήταν εάν οι δύο κύριοι δρούσαν σαν λαγοί ή αυθαιρετούσαν, διατηρούμενοι εντούτοις στις θέσεις τους. Τώρα ο κ. Διακόπουλος απομακρύνθηκε. Μήπως διότι… έτρεξε λίγο παραπάνω;