Ο βασιλιάς είναι γυμνός

Οι στιγμές είναι δύσκολες. Η εβδομάδα του Δεκαπενταύγουστου άρχισε με μια διπλή δοκιμασία. Την ώρα που η Εύβοια μετρά -εκτός από τα θύματα- και τις πληγές από την τραγωδία της, το αρνητικό ρεκόρ κρουσμάτων από τον κορονοϊό δεν ξυπνάει πάλι μόνο τον εφιάλτη, αλλά στέλνει και στα ύψη την αβεβαιότητα για το τι θα επακολουθήσει.

Η κυβέρνηση μπορεί να επιχαίρει ότι αντιμετώπισε με σχετική ή μεγαλύτερη επιτυχία τα προβλήματα και τις κρίσεις του πρώτου έτους της στην εξουσία. Ακόμη και όπου δεν συνέβαινε αυτό, μάλιστα, η ασπίδα και οι παραμορφωτικοί φακοί των μέσων ενημέρωσης σε συνδυασμό με την ανυποληψία της αντιπολίτευσης παρήγαν το ανάλογο επικοινωνιακό αποτέλεσμα. Αυτή η περίοδος όμως κλείνει οριστικά. Καμία νέα καμπάνια εκατομμυρίων στα φίλια media σαν την προηγούμενη, κανένας ορυμαγδός προπαγανδιστικών αφηγημάτων δεν μπορεί πλέον να προσφέρει αποτελεσματική διέξοδο.

Η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με τα δικά της λάθη. Υπόλογη για τις δικές της ευθύνες. Και δυστυχώς έχει πολλές, τόσο για το δράμα της Εύβοιας όσο και για την εκτός ελέγχου κατάσταση με την πανδημία.

Αν ο κ. Μητσοτάκης κολακεύεται από τους συμβούλους του που τον αντιμετωπίζουν ως αυτοκράτορα και από τα lifestyle αφιερώματα για τις καλοκαιρινές αποδράσεις με τη σύζυγό του, από χθες τουλάχιστον πρέπει να έχει καταλάβει ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα. Ηδη οι ρωγμές, ακόμη και σε αυτό το ειδυλλιακό φαίνεσθαι, είναι έντονες. Προτού φτάσει λοιπόν η στιγμή να νιώσει τα βιώματα του «βασιλιά που είναι γυμνός» και ως πρωθυπουργός της χώρας, τον οποίο εμπιστεύτηκε ο ελληνικός λαός με ένα μεγάλο ποσοστό, ας μη χάσει άλλο πολύτιμο χρόνο και ας αφουγκραστεί καλύτερα την πραγματικότητα.

Με αυτό το κατασκεύασμα του «επιτελικού κράτους» μπορεί να εξασφαλίζονται άλλα ωφελήματα για τον -εσωτερικό και όχι μόνο- έλεγχο της εξουσίας, αλλά όλα αυτά θα γίνουν αμέσως φτερό στον άνεμο, αν χαθεί η πολιτική νομιμοποίηση. Μόνο δε οι αφελείς, οι αλαζόνες και οι ανιστόρητοι επαναπαύονται στη σημερινή ανυπαρξία σοβαρού αντίπαλου δέους.

Το φθινόπωρο που έρχεται και πολύ περισσότερο ο χειμώνας θα θυμίζουν κόλαση. Είναι δυνατόν, επομένως, να κυβερνηθεί έτσι η χώρα;