Η κυβέρνηση θριαμβολογεί, η αντιπολίτευση προβάλλει ενστάσεις -τις οποίες, πάντως, επί των δικών της ημερών μάλλον δεν είχε δείξει ότι τις αντιλαμβανόταν κατά τον ίδιο τρόπο-, η Τουρκία ενοχλείται και βρυχάται και η κοινή γνώμη περιμένει να ενημερωθεί αναλυτικά για το περιεχόμενο της χθεσινής συμφωνίας που υπεγράφη με την Αίγυπτο σχετικά με την ΑΟΖ.
Εν αναμονή αυτής της ενημέρωσης, καθώς πολλά είναι λεπτά και κρίσιμα σημεία που πρέπει να διευκρινιστούν, δεν θα πρέπει να εξαχθούν βιαστικά συμπεράσματα. Σίγουρα, πάντως, είναι μια συμφωνία που εκ πρώτης όψεως μπορεί κανείς να την προσεγγίσει με τη λογική του ποτηριού που είτε είναι μισογεμάτο είτε μισοάδειο. Ανάλογα με την οπτική που το βλέπει κανείς, παίρνει και την ανάλογη θέση.
Είναι φανερό ότι η συμφωνία αυτή έχει τόσο θετικά όσο και αρνητικά σημεία. Όπως είχε και αυτή που προηγήθηκε με την Ιταλία πριν από μερικούς μήνες, η οποία περιελάμβανε και μειωμένη επήρεια για τις θαλάσσιες ζώνες στα Διαπόντια Νησιά και στις Στροφάδες. Κάτι ανάλογο φαίνεται ότι συμβαίνει και τώρα σε ό,τι αφορά την Κρήτη και -με βάση τις πρώτες διαρροές- όχι μόνο. Μπορεί το συντριπτικό ποσοστό της επήρειας να κατοχυρώνεται υπέρ της χώρας μας, αλλά δεν παύει να είναι μια υποχώρηση.
Το μεγάλο γκρίζο σημείο δεν είναι άλλο ασφαλώς από την εξαίρεση της περιοχής του Καστελόριζου από τη συμφωνία όχι μόνο λόγω αδυναμίας συμφωνίας, αλλά κι επειδή η Αίγυπτος δεν επιθυμεί τη μετωπική σύγκρουση με την Τουρκία.
Αν αυτά είναι τα -μέχρι στιγμής- αδύναμα σημεία, δεν πρέπει ασφαλώς να παραγνωρίζουμε ότι στο σύνολό της η χθεσινή συμφωνία είναι μια συγκεκριμένη και σαφής απάντηση προς την Άγκυρα. Είναι ουσιαστικά η πρώτη φορά που η χώρα μας περνάει από τα λόγια σε έργα.
Έστω και με καθυστέρηση, έστω και με ατέλειες. Πρόκειται για κινήσεις που έπρεπε να έχουν γίνει προ πολλού και όχι τώρα υπό την πίεση των εξελίξεων και των τετελεσμένων που δημιουργεί ο «σουλτάνος». Η επιτυχία ως προς αυτό φαίνεται, άλλωστε, και από την ταραχή που προκλήθηκε στην Τουρκία, η οποία έσπευσε να ακυρώσει τις διερευνητικές επαφές που είχαν ήδη δρομολογηθεί μεταξύ των δύο πλευρών.
Είναι φανερό ότι ο δρόμος είναι μακρύς και σίγουρα δύσβατος. Όποιοι ελιγμοί και αν γίνουν πάντως, η κόκκινη γραμμή δεν μπορεί παρά να είναι μία: Η Ελλάς δεν παραχωρεί ούτε σπιθαμή…
Μ.Η.Τ. 232120