Η Ευρωπαϊκή Ένωση σε αποσύνθεση

Τη στιγμή που ολόκληρη η Ευρώπη δοκιμάζεται από μία πρωτοφανούς έκτασης, βάθους και έντασης πολιτική, οικονομική, κοινωνική και υγειονομική κρίση κάποιοι αντιμετωπίζουν την αλληλεγγύη ως αχρείαστη πολυτέλεια – αν και αυτή είναι η μοναδική προϋπόθεση για να λυθούν τα προβλήματα τα οποία έχουν ανακύψει.

Υπάρχουν χώρες οι οποίες αισθάνονται αρκετά ισχυροποιημένες σε οικονομικό επίπεδο, που δεν επιθυμούν να δοθεί καμία ενίσχυση σε άλλα κράτη-μέλη. Δεν θέλουν να προσφέρουν καμία μορφή αρωγής για οποιονδήποτε λόγο και σκοπό του δεν σχετίζεται με τα «δικά τους» βραχυπρόθεσμα συμφέροντα.

Κάποιες άλλες χώρες έχουν πάρει κάπως πιο σοβαρά τη συμμετοχή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση και δείχνουν ότι έχουν πρόθεση να συμπεριφερθούν λογικά. Ωστόσο, οι περίοδοι κρίσης δεν ενδείκνυνται για ατελείωτες συζητήσεις ούτε για μικρόψυχα παζάρια και συμπλεγματικές επιδείξεις «δύναμης».

Όσα γίνονται, τελικά, πραγματοποιούνται άτσαλα, ανεπαρκώς και με μεγάλη καθυστέρηση. Καθετί εντός της Ε.Ε. έχει πολύ περισσότερη γραφειοκρατία απ’ όση μπορεί να αντέξει ένα κράτος, πολλώ δε μάλλον μια συμμαχία, η οποία φιλοδοξεί να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο σε παγκόσμιο επίπεδο.

Αυτές οι διαπιστώσεις δεν σχετίζονται μόνο με την πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής, αλλά και με τη διαχρονική συμπεριφορά την οποία επιδεικνύει η Ευρωπαϊκή Ένωση ως οργανισμός. Όλα τα σημάδια φανερώνουν παρακμή. Και η έλλειψη αλληλεγγύης, η ασυνεννοησία, η μικροψυχία, η βραδύτητα στη λήψη αποφάσεων, η λατρεία του συγκεντρωτισμού και της γραφειοκρατίας δείχνουν ότι η Ε.Ε. παρακμάζει με γοργούς ρυθμούς και οδεύει, όπως είναι αυτήν τη στιγμή, σε διάλυση.

Οτιδήποτε είναι μη λειτουργικό, δεν προσαρμόζεται στην εποχή του και στις ανάγκες αυτής της εποχής παύει να υπάρχει. Και η Ευρωπαϊκή Ένωση φαντάζει λες και έχει σχεδιαστεί για να αποτελεί έναν βραδυκίνητο αναχρονισμό.

Αλλά ακόμα κι αν αυτός ο φορέας, του οποίου η «ατμομηχανή» είναι η Γερμανία, κατορθώσει να επιβιώσει, το ερώτημα πέφτει στην Ελλάδα: Εμείς το θέλουμε; Η πατρίδα μας και ο λαός μας ταιριάζουν σε αυτό το τοπίο; Ακόμα κι αν κάποιοι δεν επιθυμούν να απαντήσουν στο ερώτημα, θα το απαντήσει η ίδια η Ιστορία.