Ο τέως πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα δήλωσε την Παρασκευή ότι ο θάνατος του Αφροαμερικανού κατά τη διάρκεια της βίαιης προσαγωγής του από την αστυνομία στη Μινεάπολη δεν πρέπει να θεωρείται κάτι «φυσιολογικό» στις Ηνωμένες Πολιτείες. Θεωρητικά έχει δίκιο. Πόσο μάλλον που οι ΗΠΑ εξέλεξαν τον ίδιο, έναν Αφροαμερικανό, ακόμα και στη θέση του προέδρου, γεγονός που θα έκλεινε -υποτίθεται- τις πληγές του φυλετικού ρατσισμού και θα έφερνε μια νέα εποχή.
Τα πράγματα όμως δεν έγιναν έτσι. Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής αποδείχτηκε ότι έχουν πολλά θέματα να λύσουν. Ο ρατσισμός κατά των Αφροαμερικανών, η αστυνομική βία, οι διακρίσεις και οι αποκλίσεις μεταξύ των πολιτειών κρύβονται κάθε τόσο κάτω από το χαλί, όμως δεν έπαψαν να υπάρχουν. Αρκεί μια σπίθα για να βγουν και πάλι στο φως.
Η «προοδευμένη» κοινωνία των ΗΠΑ ξέρει να καλύπτει τα προβλήματα, καμουφλάροντας με μαεστρία το προφίλ της. Χρησιμοποιεί επικοινωνιακά κόλπα, ειδικεύεται στα σόου, ξέρει να «πουλάει» την εικόνα της πανίσχυρης και δημοκρατικής υπερδύναμης. Στην πραγματικότητα είναι μια χώρα τεράστιων αντιθέσεων, με προβλήματα, φτώχεια, αμορφωσιά και εκατομμύρια ανθρώπους «ανενεργούς». Είναι αυτοί που δεν ψηφίζουν, δεν ενημερώνονται, δεν συμμετέχουν και ζουν μέσα στην αποχαύνωση!
Η υπερδύναμη που παρουσιάζεται ως πρότυπο και παράδειγμα προς μίμηση εκκολάπτει παρανοϊκούς δολοφόνους, κρατικούς βασανιστές, απατεώνες ολκής, εμπόρους ναρκωτικών. Αντί να τους αντιμετωπίσει (και να τους εξαφανίσει), απλώς προσπαθεί να τους κρύψει ή να τους… ωραιοποιήσει. Ας σκεφτούμε πόσα αμερικανικά σίριαλ εξυψώνουν μεγαλέμπορους ναρκωτικών!
Οι ΗΠΑ αυτοπροβάλλονται ως η γη της ελευθερίας. Στην πράξη αυτό είναι απλώς ένα βολικό αφήγημα. Αρνούνται να αντιμετωπίσουν δραστικά τα προβλήματα και τις κοινωνικές αντιθέσεις. Οι χιλιάδες των αστέγων το αποδεικνύουν.
Πράγματι λοιπόν, ο φόνος του άτυχου Τζορτζ Φλόιντ με το πρόσωπο στο έδαφος, που φώναζε σπαρακτικά «δεν μπορώ να αναπνεύσω», την ώρα που ένας λευκός αστυνομικός έχει το γόνατό του πάνω στον λαιμό του, δεν πρέπει να εκπλήσσει κανέναν. Ούτε τον Μπαράκ Ομπάμα, που δεν έκανε τίποτα για να βελτιώσει τα πράγματα και τις ζωές των Αφροαμερικών. Ας μην κλαίει υποκριτικά. Είναι συνυπεύθυνος.
Αυτή η αδιανόητη πράξη μάς θύμισε το αποτρόπαιο πρόσωπο της Αμερικής που όλοι θέλουν να κρύψουν. Ας είναι ο θάνατος του Τζορτζ η αφορμή για να γίνουν επιτέλους σοβαρές αλλαγές στη διχασμένη υπερδύναμη.
Μ.Η.Τ. 232120