Τα γεγονότα στον Έβρο και οι απορίες της κοινής γνώμης για το τι πραγματικά έχει συμβεί στα σύνορά μας κυριάρχησαν στις συζητήσεις των πολιτών όλο το Σαββατοκύριακο. Αυτό που απασχολούσε τους πάντες «έχασαν» (ή σκόπιμα απέκρυψαν) οι εφημερίδες. Μόνο η «δημοκρατία» με δύο απανωτά πρωτοσέλιδά της το Σάββατο και την Κυριακή ανέδειξε το θέμα. Μαζί της και η ιστορική (και ομόσταυλη) «Εστία» στο φύλλο του Σαββάτου. Σε όλο τον υπόλοιπο Τύπο δεν γράφτηκε ούτε μία λέξη στις πρώτες σελίδες, ούτε το Σάββατο ούτε την Κυριακή!
Το ερώτημα είναι τι ακριβώς συνέβη. Οι εφημερίδες έχουν χάσει τα δημοσιογραφικά αντανακλαστικά τους; Μήπως συντονίζονται με… παρόμοιο τρόπο; Ή απλώς θέλησαν να αποφύγουν ένα ενοχλητικό (και επικίνδυνο) θέμα, άλλοι λόγω ιδεολογικής ιδεοληψίας για τα εθνικά θέματα και άλλοι για να μην… ενοχλήσουν την κυβέρνηση;
Ο Τύπος αναμφίβολα έχει σοβαρά προβλήματα, εξαιτίας και της ανυπαρξίας στήριξής του από την Πολιτεία εδώ και χρόνια. Σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σε όλες τις σοβαρές χώρες, οι ελληνικές εφημερίδες όχι μόνο δεν έχουν καμία βοήθεια, αλλά, αντιθέτως, απέναντί τους υψώνονται κάθε τόσο νέα προβλήματα. Η σημερινή κυβέρνηση επιδεικνύει απίστευτη αδιαφορία (που μοιάζει σχεδόν σκόπιμη), παίρνοντας τη σκυτάλη από την προηγούμενη εξίσου ανίκανη! Όμως, όσα προβλήματα κι αν έχουν συσσωρευτεί, όταν οι δημοσιογράφοι του Τύπου παύουν να κάνουν ακόμα και τα… βασικά, υπάρχει ευρύτερο πρόβλημα.
Η εποχή μας είναι σκοτεινή για την ενημέρωση. Η κοινή γνώμη ορθώς προβληματίζεται. Μονοφωνία στις ειδήσεις, πλήρης ταύτιση διαφορετικών «τάσεων», αφωνία για σειρά σοβαρών θεμάτων, κοινός τρόπος παρουσίασης, ακόμη και ίδια άρθρα! Το φαινόμενο έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις και πλέον οι εξαιρέσεις είναι ελάχιστες. Τι έγινε και ξαφνικά όλοι λένε… τα ίδια; Μήπως τα 20.000.000 ευρώ της κρατικής κορονοδιαφήμισης έκαναν τη δουλειά τους; Για τους αρθρογράφους γνώμης, ας μη το συζητάμε καλύτερα. Λες και αντιγράφουν δελτίο Τύπου! Πάρτε, για παράδειγμα, όσα γράφουν οι Μπάμπης Παπαπαναγιώτου και Γιάννης Πρετεντέρης. Ούτε τα προσχήματα δεν κρατάνε.
Ποτέ άλλοτε δεν υπήρξε τόσο έντονα αυτό το φαινόμενο που θυμίζει άλλα καθεστώτα. Οι λίγοι που ακόμη αντιστέκονται (μεταξύ τους και η «δημοκρατία») αποκλείονται ή συκοφαντούνται σκοπίμως. Όμως ο λαός βλέπει και μας μετράει όλους. Όποιος τον υποτιμά στο τέλος το πληρώνει.
Μ.Η.Τ. 232120