Οι δολοφόνοι και οι βιαστές της Ελένης Τοπαλούδη καταδικάστηκαν σε ισόβια και 15 χρόνια κάθειρξη. Αυτή η ποινή, θεωρητικά, είναι βαριά, αλλά όχι στην εφαρμογή της. Όπως έχουν τα πράγματα στην Ελλάδα σήμερα, οι εγκληματίες θα είναι έξω σε περίπου οκτώ χρόνια και στο ενδιάμεσο θα έχουν πάρει ουκ ολίγες άδειες για να δουν τους δικούς τους.
Ο Ποινικός Κώδικας, που έχουν σχεδιάσει οι «ειδικοί» και ψηφίσει οι «εκπρόσωποι» των Ελλήνων, ευνοεί όλους τους παραβατικούς – ακόμα και τους κακούργους που διέπραξαν τα φρικτότερα των εγκλημάτων. Τα ισόβια δεν είναι ισόβια, αλλά ποινή-χαδάκι, που γίνεται ακόμα πιο… απαλό όταν οι έγκλειστοι κάνουν «μεροκάματα» στις φυλακές και επιδεικνύουν «καλή διαγωγή».
Την προκλητικά ευμενή διάκριση προς τους εγκληματίες, σε βάρος της πλειονότητας των νομοταγών πολιτών, την είδαμε πρόσφατα και στην περίπτωση του παιδεραστή γυμναστή από την Κρήτη Νίκου Σειραγάκη, ο οποίος είχε καταδικαστεί σε ποινή κάθειρξης 401 ετών για κατάχρηση σε ασέλγεια σε βάρος ανήλικων παιδιών και αφέθηκε ελεύθερος έχοντας εκτίσει μόλις οκτώ χρόνια και πέντε μήνες κάθειρξη.
Τα ισόβια στη χρεοκοπημένη Ελλάδα της μεταπολιτευτικής ασυδοσίας είναι (λογιστικά και θεωρητικά) μόλις 25 χρόνια. Από εκεί και πέρα ξεκινούν οι… εκπτώσεις. Αυτό το χάλι δεν μπορεί να συνεχιστεί. Οι πολίτες ασφυκτιούν όταν διαπιστώνουν ότι η Πολιτεία έχει σχεδιαστεί ως ένας μοχθηρός μηχανισμός, που λειτουργεί σε βάρος τους και το μόνο που επιδιώκει από αυτούς είναι να φορολογούνται βαριά και να σιωπούν.
Περιπτώσεις όπως αυτή των δολοφόνων της Ελένης Τοπαλούδη και του παιδεραστή γυμναστή, που ασέλγησε σε βάρος 36 παιδιών, δείχνουν πόσο… στραβά αρμενίζουμε ως κοινωνία και ως κράτος.
Τα ισόβια πρέπει να είναι ισόβια. Δεν επιτρέπεται κάθε μαφιόζος, δολοφόνος, βιαστής, έμπορος ναρκωτικών, διεφθαρμένος πολιτικός, λαδοπόντικας της Δημόσιας Διοίκησης, τρομοκράτης και ληστής να ξεκινά τη… δραστηριότητά του θεωρώντας δεδομένο πως, ό,τι κι αν κάνει, θα καταδικαστεί να εκτίσει -το πολύ- 25 χρόνια στη φυλακή, τα οποία εύκολα μπορούν να μετατραπούν σε οκτώ.