Η δημοσιοποίηση των «πόθεν έσχες» των πολιτικών για το έτος 2018 έδειξε για μια επιπλέον φορά ποιο είναι το σημαντικότερο πρόβλημα της χώρας. Οι πολιτικοί δεν είναι σαν τον λαό, δεν ζουν σαν τον λαό, δεν σκέφτονται όπως ο λαός και -πάνω απ’ όλα- δεν έχουν τα ίδια συμφέροντα και επιδιώξεις με τους πολλούς.
Η πολιτική ολιγαρχία που κυβερνά τη χώρα έχει νοθεύσει την απαιτούμενη από το Σύνταγμα διάκριση των εξουσιών. Η νομοθετική, η εκτελεστική αλλά και σε πολλές περιπτώσεις η δικαστική εξουσία είναι ένα και όλα όσα θα έπρεπε να υπάρχουν και να λειτουργούν προς όφελος του λαού και του έθνους καταλήγουν σε ένα Κοινοβούλιο το οποίο μεριμνά για το καλώς έχειν των κλειδοκρατόρων της μίας και αδιαιρέτου κοτζαμπάσικης εξουσίας.
Δεν μπορούν να νιώσουν τις αγωνίες και τις ανάγκες των πολλών εκείνοι που έχουν ξεχάσει πόσα ακίνητα έχουν και σε ποιες ξένες τράπεζες έχουν «παρκάρει» τις παχυλές καταθέσεις τους. Υποκρίνονται όσοι καμώνονται τους φιλολαϊκούς, τους σοσιαλιστές και τους… αυτοθυσιαζόμενους υπέρ πίστεως και πατρίδος, οι οποίοι μπήκαν στην πολιτική φτωχοί, μικρομεσαίοι ή μεσοαστοί και τώρα έχουν γίνει κροίσοι.
Φυσικά, για να μην κοροϊδευόμαστε, δεν πρέπει να παίρνουμε και πολύ στα σοβαρά αυτού του είδους τις δηλώσεις καθώς και τη μέθοδο «διασταύρωσης» και «ελέγχου» όσων δηλώνουν οι πολιτικοί. Στην πραγματικότητα, ο λόγος γίνεται για δηλώσεις που αφορούν «τι έχεις» και όχι «πώς το απέκτησες». Επιπλέον, όπως έχει αποδείξει η Ιστορία, το λεγόμενο «μαύρο» πολιτικό χρήμα αλλά και το «βρόμικο» δεν καταλήγουν σε κανονικούς λογαριασμούς πιστωτικών ιδρυμάτων που μπορούν να εντοπιστούν και να… προσωποποιηθούν εύκολα.
Οι παρανομήσαντες κρύβουν το περίσσευμά τους σε ράβδους χρυσού, σε πανάκριβα έργα τέχνης, σε μετρητά που βρίσκονται σε θυρίδες, σε συμμετοχές σε διάφορες εταιρίες κ.ά. Δεν είναι αφελείς ώστε να τα καταθέτουν επωνύμως σε τράπεζες εγχώριες ή του εξωτερικού, που μπορεί να αποκαλύψουν τους δικαιούχους λόγω δικαστικής συνεργασίας μεταξύ χωρών.
Με τούτα και με εκείνα, οι πολλοί δεν εκπροσωπούνται στη Βουλή.
Μ.Η.Τ. 232120