Αντί να γίνουν καλά οι ασθενείς, θα αρρωστήσουν οι υγιείς. Στην Ελλάδα εδώ και αρκετές εβδομάδες η «ενημέρωση» έχει ταυτιστεί με τη νοσηρότητα. Με την αίσθηση της απειλής και την «υγειονομική υστερία» που καλλιεργείται συστηματικά και από στελέχη της κυβέρνησης αλλά και από διάφορους «ειδικούς» και δημοσιογράφους, η κοινωνία μας έχει φτάσει στα πρόθυρα νευρικής κρίσης.
Η ζωή δεν μπορεί να συνεχιστεί έτσι και είναι ανέφικτο να γίνει επανεκκίνηση της οικονομικής δραστηριότητας, αν εκείνοι που οφείλουν να καθοδηγούν τους πολίτες απλώς τους πανικοβάλλουν και τους υποδεικνύουν μια θανάσιμη απειλή σε κάθε έκφανση του βίου τους.
Το στρες, το οποίο είναι η ανησυχία που προκαλείται στον άνθρωπο από την ερμηνεία που δίνει στην έννοια της «απειλής», είναι μια από τις μεγαλύτερες μάστιγες της εποχής μας. Αποτελεί μια κατάσταση η οποία έχει συνδεθεί με την υπέρταση, διάφορους τύπους καρκίνου, τον διαβήτη τύπου 2, πολλά προβλήματα στο ανοσοποιητικό και το γαστρεντερικό σύστημα, καθώς και με μια σειρά από αυτοάνοσα νοσήματα.
Όταν οι πολίτες βομβαρδίζονται από ειδήσεις, αναφορές, συνεντεύξεις, ρεπορτάζ, «αποκαλύψεις» και εικοτολογίες σχετικά με τις «φρικτές» συνέπειες κάθε δραστηριότητας, τους «φοβερούς» κινδύνους που διατρέχουν οι άνθρωποι σε κάθε τους βήμα και οι οθόνες τηλεοράσεων γεμίζουν με φέρετρα, δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση στο εκατομμύριο να επιτευχθεί το κλίμα ηρεμίας που είναι απαραίτητο για την επιστροφή σε κάποιου είδους… κανονικότητα.
Η υπερβολή κάνει κακό και πρέπει να σταματήσει – και από την πλευρά των καταστροφολόγων νοσοφοβικών και από την πλευρά των επιδεικτικά αδιάφορων για όσα συμβαίνουν γύρω τους. Και πρέπει επίσης να πάψουν να διατυπώνονται ανοησίες όπως τα ταξίδια μόνο για τους… «τσιπαρισμένους», τους έχοντες δηλαδή τα υγειονομικά πιστοποιητικά, στα οποία αναφέρθηκε η «δημοκρατία» στο φύλλο της Τετάρτης 22 Απριλίου.
Αν κάποιος σε τρίτη χώρα λάβει ένα υγειονομικό πιστοποιητικό, ουδείς μπορεί να εγγυηθεί ότι θα παραμείνει υγιής μέχρι να φτάσει στην Ελλάδα. Μπορεί να κολλήσει κορονοϊό σε οποιοδήποτε σημείο της διαδρομής του: στο ταξί, στο αεροδρόμιο, στο αεροπλάνο ή στο πλοίο, οπουδήποτε. Γι’ αυτό πρέπει πάση θυσία να εξοβελιστούν η ανοησία και η ανευθυνότητα από τη δημόσια σφαίρα.
Οι άνθρωποι δεν μπορούν να λειτουργήσουν σαν διακόπτες. Δεν είναι εφικτό για οποιαδήποτε κυβέρνηση να τους… διατάξει αν θα αισθάνονται φόβο ή ασφάλεια. Τα συναισθήματα και οι αντιλήψεις καλλιεργούνται σε εύλογο χρονικό διάστημα.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο υπάρχει άμεση ανάγκη από μια ψύχραιμη παρουσίαση των παραμέτρων της κρίσης της πανδημίας. Τόσος επικοινωνιακός χώρος και χρόνος έχουν δοθεί στον πανικό, στην καταστροφολογία και την παράνοια. Ας δοθούν και στη λογική.
Μ.Η.Τ. 232120