Οι ημέρες της Ε.Ε. είναι μετρημένες. Και οι ημέρες της Ελλάδας στην Ε.Ε. είναι μετρημένες. Όσο κι αν απωθείται αυτή η σκέψη από πολλούς ανθρώπους των κομμάτων και της νωθρής και καλοβολεμένης γραφειοκρατίας, τα σύννεφα πάνω από το ευρωπαϊκό εγχείρημα, το οποίο κατάντησε γερμανικό παραμάγαζο, έχουν πυκνώσει πολύ και προμηνύεται ισχυρή καταιγίδα.
Σημαντικά μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης όπως η Ιταλία, η Ισπανία και η Γαλλία έχουν νιώσει πλέον στο πετσί τους πώς είναι να βρεθεί μια χώρα στην ανάγκη της πολυδιαφημισμένης, αλλά ουσιαστικά ανύπαρκτης ευρωπαϊκής «αλληλεγγύης». Δεν υπάρχει ευρωπαϊκή αλληλεγγύη διότι υπάρχουν και κυριαρχούν τα γερμανικά συμφέροντα. Η Γερμανία ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για τη Γηραιά Ηπειρο ως αυτόνομη και ισχυρή οικονομική οντότητα, με ισχυρά έθνη και ακμαίο πολιτισμό. Οι Γερμανοί βλέπουν την Ευρώπη σαν δικό τους «χωράφι», το οποίο επιδιώκουν να ποτίζουν με το αίμα και τον ιδρώτα των άλλων. Είναι δυσάρεστη μεν η διαπίστωση αλλά αληθινή και πρέπει να την αποδεχτούμε πριν να είναι πολύ αργά για την πατρίδα μας.
Οι σχέσεις και μεταξύ προσώπων αλλά και συλλογικοτήτων δεν διακόπτονται απότομα, αναίτια και ψυχρά. Προηγείται μια βραχεία ή μακρά περίοδος ψυχικής αποστασιοποίησης κι έπειτα ακολουθεί το «διαζύγιο» – είτε αυτό είναι ειρηνικό και ανώδυνο είτε όχι.
Η ώρα της μεγάλης κρίσης, όπου τα πράγματα θα ξεφύγουν από τον έλεγχο, πλησιάζει. Η ψυχική απόσταση που χωρίζει δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους από την Ε.Ε. διευρύνεται και είναι θέμα χρόνου κάποια χώρα να θελήσει να ακολουθήσει τα χνάρια της Βρετανίας.
Η Ελλάδα οφείλει να είναι προετοιμασμένη γι’ αυτό το πιθανότατο ενδεχόμενο. Να αγνοήσει όλους τους κανονισμούς και τις οδηγίες που την εμποδίζουν να εξασφαλίσει για τον εαυτό της το μεγαλύτερο δυνατό επίπεδο αυτάρκειας, που θα της επιτρέψει να θρέψει τους πολίτες της και να τους εξασφαλίσει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και όλα όσα χρειάζονται για να μείνει ενωμένη η κοινωνία και εδαφικά ακέραιο το κράτος.
Υπήρξαμε πριν από την ένταξη στην Ε.Ε., να υπάρχουμε και μετά τη διάλυσή της.
Μ.Η.Τ. 232120