Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στον λεγόμενο «πνευματικό» και «καλλιτεχνικό» χώρο της Ελλάδας. Απέχει από τα προβλήματα του έθνους και του λαού. Συνηθίζει να συνεισφέρει μόνο στη δημιουργία… εξόδων και στην κατασπατάληση κονδυλίων. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις σημαντικών προσωπικοτήτων, και από τη διανόηση και από τον καλλιτεχνικό κόσμο και από τα πανεπιστήμια, δεν αρκούν για να αναιρέσουν αυτή τη διαπίστωση.
Εδώ και ημέρες η πατρίδα μας συγκρούεται με την Τουρκία, η οποία διεξάγει εναντίον μας έναν υβριδικό πόλεμο. Χρησιμοποιεί πληθυσμούς αλλοδαπών σαν όπλο, που στοχεύει στην καρδιά της κρατικής λειτουργίας. Οι Τούρκοι επιδιώκουν να αποσταθεροποιήσουν την Ελλάδα, κατευθύνοντας λαθρομετανάστες στα σύνορα και υποχρεώνοντας ή παροτρύνοντάς τους να τα περάσουν παράνομα, ασκώντας τους, μάλιστα, βία. Οι συγκρούσεις του άοπλου στρατού του προέδρου της Τουρκίας Ερντογάν με την ΕΛ.ΑΣ. και τις Ενοπλες Δυνάμεις της πατρίδας μας είναι καθημερινές.
Οι ημέτερες δυνάμεις αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις και τις επιθέσεις με καθαρό μυαλό, καλά επεξεργασμένο σχέδιο, γενναιότητα και αυταπάρνηση, και τους αξίζει κάθε τιμή, αλλά και αρωγή γι’ αυτό. Οι Ελληνες αντέδρασαν θετικά στη δοκιμασία και η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών έσπευσε για να βοηθήσει στον κοινό στόχο – όπως μπορούσε καθένας.
Ο λαός δήλωσε με πάθος, ένταση και αυτοπεποίθηση «παρών» στον αγώνα, αλλά απουσιάζουν εκείνοι που υποτίθεται ότι τον ψυχαγωγούν, τον προβληματίζουν, τον «αιμοδοτούν» με ιδέες, γνώσεις και πολιτισμικές εμπειρίες. Ενώ για το παραμικρό που συνέβαινε στην άλλη άκρη του κόσμου διοργανώνονταν συναυλίες, ημερίδες, ομιλίες, γίνονταν εκδηλώσεις, οργανώνονταν διαδηλώσεις και πραγματοποιούνταν αναρίθμητες εκδόσεις, τώρα που η τύχη της πατρίδας κρέμεται από μία κλωστή βλέπουμε την παγερή αδιαφορία των «μπροστάρηδων». Ετι δε, ορισμένοι όχι μόνο έχουν γυρίσει την πλάτη τους στην Ελλάδα και στους Ελληνες, αλλά σπεύδουν να ταχθούν στο πλευρό των γενοκτόνων του Ελληνισμού, κατηγορώντας τη χώρα μας για «τυχοδιωκτισμό», «εθνικισμό», «απανθρωπιά», «μισαλλοδοξία» και οτιδήποτε άλλο νοσηρό και άδικο μπορεί να σκεφτεί ο ανθρώπινος νους.
Η καλά δικτυωμένη νομενκλατούρα της γενιάς της Μεταπολίτευσης, που κυριάρχησε στα πανεπιστήμια, στις εκδόσεις, στον πολιτισμό, στα ΜΜΕ και στην ψυχαγωγία, δείχνει το αληθινό πρόσωπό της. Είναι μια συντεχνία, η οποία δεν συγκινείται από τίποτε άλλο παρά από τα συμφέροντά της και τις ιδεοληψίες της, τις οποίες αρνείται να εγκαταλείψει. Εχει, φυσικά, δικαίωμα να το κάνει, αλλά είναι ταυτόχρονα δικαίωμα των Ελλήνων να αξιολογούν πράξεις και παραλείψεις και να μη λησμονούν ποιοι «ξέχασαν» την Ελλάδα στα δύσκολα.
Αυτή η κατάσταση θα συνεχιστεί και θα επιδεινωθεί, αν δεν υπάρξει μεταβολή στον συσχετισμό δυνάμεων και στην εκπροσώπηση των αντίπαλων κοσμοθεωριών (έθνος κράτος – παγκοσμιοποίηση) στον πνευματικό και καλλιτεχνικό χώρο.
Μ.Η.Τ. 232120