Συστημική ήττα η νίκη του Τραμπ

Προσπάθησαν να ανατρέψουν τον Τραμπ και τον ισχυροποίησαν. Οι εξτρεμιστές του δικαιωματισμού και της παγκοσμιοποίησης, που έχουν καταλάβει (με ένα ιδιότυπο ιδεολογικό και επικοινωνιακό ρεσάλτο) το κόμμα των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ, οδηγούν την παράταξή τους από ήττα σε ήττα και αποξενώνονται με ταχύτατους ρυθμούς από τον αμερικανικό λαό.

Ο Ντόναλντ Τραμπ, τώρα, διεκδικεί την επανεκλογή του με ακόμα μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας απ’ όσες θα είχε αν οι αντίπαλοί του περιορίζονταν στην άσκηση πολιτικής κριτικής και ελέγχου των πεπραγμένων του.

Ωστόσο, το μείζον πρόβλημα των Δημοκρατικών, αλλά και των συμφερόντων που εκείνοι εκπροσωπούν, είναι ότι δεν είχαν κανέναν σκοπό να ασκήσουν ουσιαστική πολιτική κριτική, διότι έχουν… ξεμείνει από θέματα. Oσα έχουν εκείνοι αναγορεύσει σε προτεραιότητες, όπως οι διακρίσεις σε βάρος της πλειοψηφίας των ΗΠΑ και υπέρ ισχνότατων μειοψηφιών, δεν ενδιαφέρουν τους πολλούς.

Ο μέσος Αμερικανός πολίτης θέλει να ζει σε μια ελεύθερη χώρα, η οποία θα του εξασφαλίζει τα δικαιώματα στη ζωή, στην τιμή και την περιουσία του, και θα του προσφέρει προοπτικές ανάπτυξης της προσωπικότητάς του.

Ο Ντόναλντ Τραμπ απευθύνεται κυρίως στην πλειοψηφία, προτείνοντας λύσεις στο πρόβλημα της ανεργίας, μειώνοντας δραστικά τις ένοπλες επεμβάσεις των ΗΠΑ σε τρίτες χώρες, αναστρέφοντας τον ρουν της παγκοσμιοποίησης με την ευθέως εθνικιστική ρητορική του και αναγκάζοντας μεγάλες επιχειρήσεις να επιστρέψουν παραγωγικές μονάδες τους στην Αμερική, από διάφορες χώρες της Ασίας όπου είχαν επενδύσει. Τα αποτελέσματά του, μέχρι στιγμής, είναι εντυπωσιακά και το γεγονός ότι το αμερικανικό «βαθύ» κράτος και το σύνολο των συστημικών δυνάμεων, παγκοσμίως, έχουν στραφεί εναντίον του ενισχύει τα ποσοστά αποδοχής του.

Φυσικά, ο πρόεδρος των ΗΠΑ δεν είναι… αγγελούδι. Τα τρωτά του σημεία, όπως η μεγαλαυχία του και το ευμετάβλητο της διάθεσής του, είναι ορατά. Ακόμα πιο ανησυχητικά είναι εκείνα για τα οποία υπάρχουν ενδείξεις, αλλά όχι ακόμα απτές αποδείξεις (όπως οι σχέσεις του με την Τουρκία, γενικά, και τον Ερντογάν ειδικά).

Σε κάθε περίπτωση, όμως, αυτό που αποκαλείται «σύστημα» δέχτηκε ακόμα μία στρατηγική ήττα…