Η Ελλάδα μας, όταν οι συγκυρίες είναι ευνοϊκές, νιώθει ότι βρίσκεται στο σταυροδρόμι μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Οταν η ένταση μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων ανεβαίνει, τότε αισθάνεται σαν να είναι υποχρεωμένη να περάσει ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη. Η σύγχρονη ελληνική Ιστορία είναι γεμάτη κινδύνους και εξαιρετικά… φειδωλή σε αληθινούς συμμάχους.
Η συμπεριφορά της Γερμανίας, της Ιταλίας, αλλά και της Ρωσίας αυτή την περίοδο είναι ανατριχιαστικά όμοια με εκείνη των αρχών του 20ού αιώνα, όταν η μοίρα μάς προετοίμαζε να γευτούμε το πικρό ποτήρι με το δηλητήριο της Μικρασιατικής Καταστροφής. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν δυνάμεις, όπως η ΗΠΑ, η Μεγάλη Βρετανία και -για την ώρα- η Γαλλία και το Ισραήλ, που δείχνουν ότι μπορούν σε κάποιον βαθμό να υποστηρίξουν τις θέσεις της χώρας μας, καθώς και της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Σε ορισμένους προκαλεί μεγάλη εντύπωση το γεγονός πως ανά διαστήματα επαναλαμβάνεται, με μικρές παραλλαγές, το «σενάριο» των μεγάλων πολέμων. Επίσης, αυτό το «σενάριο» το ερμηνεύουν σχεδόν πάντα οι ίδιοι «πρωταγωνιστές». Οι άνθρωποι είναι εφήμεροι και τα συμφέροντα αιώνια…
Η Ελλάδα δεν χρειάζεται να κάνει εξαντλητική έρευνα για να καταλάβει τι θα την ωφελήσει και τι πρόκειται να τη βλάψει. Η ίδια η Ιστορία, πρόσφατη αλλά και απώτερη, έχει δείξει ότι το συμφέρον μας ποτέ δεν έχει συμβαδίσει με εκείνο της Γερμανίας. Οποτε οι Ούννοι απέκτησαν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, εξουσία πάνω στα ελληνικά πράγματα, το έθνος κινδύνευσε με αφανισμό και οι Τούρκοι βγήκαν κερδισμένοι. Ας μην ξεχνάμε, για παράδειγμα, ότι η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου σχεδιάστηκε από τον Λίμαν φον Σάντερς, τον Γερμανό στρατηγό που είχε αναλάβει καθήκοντα αρχιστρατήγου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας!
Οπως διαπιστώνουμε και με το μέγα θέμα της εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων του ελληνικού κράτους και της Κυπριακής Δημοκρατίας, η Γερμανία και οι Ρώσοι ευνοούν τους Τούρκους, η Ιταλία συνεχίζει να μας πολεμά υπογείως, ενώ οι ΗΠΑ, η Γαλλία, το Ισραήλ και η Μεγ. Βρετανία βρίσκονται στο αντίθετο (με τους προαναφερθέντες) μπλοκ συμφερόντων.
Ομως, δεν πρέπει να λησμονούμε ποτέ ότι οι νυν σύμμαχοι μπορεί ανά πάσα στιγμή να μας «αδειάσουν» και εμείς πρέπει να βασιζόμαστε πρώτα και κύρια στις ημέτερες δυνάμεις. Οπως έγραψε η εφημερίδα μας σε αυτήν εδώ τη στήλη στις 28 Ιουλίου 2019, «οι ξένοι έχουν κάθε λόγο να ασκούν τις πολιτικές τους με έξοδα της πατρίδας μας, κι εμείς, από την πλευρά μας, πρέπει να μένουμε συγκεντρωμένοι στα του οίκου μας. Ο ρόλος του ‘’καλού παιδιού’’, που στο τέλος αμείβεται για τη στάση του, ισχύει μόνο στο σινεμά, όχι στη ζούγκλα της πολιτικής».
Μ.Η.Τ. 232120