Μήπως η απάντηση είναι ο Μακρόν;

Η πληροφορία που είδε το φως της δημοσιότητας, αν και δεν επιβεβαιώνεται επισήμως, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Σύμφωνα με χθεσινό δημοσίευμα ευρωπαϊκού ιστοχώρου, «πιθανολογείται» η αποχώρηση της Νέας Δημοκρατίας από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και η ένταξή της στο «Renew Europe» του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν… Το «Renew Europe» (που σημαίνει «Ανανεώστε την Ευρώπη») είναι η συμμαχία των κομμάτων LREM του Γάλλου προέδρου και του ALDE (των Φιλελευθέρων και Δημοκρατών), που κέρδισαν τον περασμένο Ιούλιο περισσότερες έδρες από τις εκλογές του 2014, με αποτέλεσμα να αποτελούν, αθροιστικά, την τρίτη πολιτικά δύναμη μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο με 109 έδρες.

Επικαλούμενο διπλωματικές πηγές, σε συνδυασμό και με τις πρόσφατες εξελίξεις αναφορικά με την Τουρκία και τη Λιβύη, το Εuractiv, υπό τον τίτλο «Βαθιές οι διαιρέσεις στην Ε.Ε., αλλά και στις πολιτικές οικογένειες – ίσως ο Μητσοτάκης ενταχθεί στο ”Renew Europe” του Μακρόν», σημειώνει χαρακτηριστικά ότι «ο φιλελεύθερος Μητσοτάκης ίσως αρχίσει να σκέφτεται να ενταχθεί στο ”Renew Europe” του Γάλλου προέδρου Μακρόν… Εξάλλου, ο Μακρόν είναι ο μόνος Ευρωπαίος ηγέτης που δημοσίως υποστήριξε τον Μητσοτάκη, τόσο σε επίπεδο ΝΑΤΟ όσο και σε επίπεδο Ε.Ε.».

Πόσο πιθανό είναι να συμβεί κάτι τέτοιο παραμένει άγνωστο. Αλλωστε, πηγές της Ν.Δ., όταν ρωτήθηκαν σχετικά, απαντούσαν ότι «δεν υφίσταται τέτοιο ζήτημα». Ακόμη κι έτσι, όμως, το θέμα είναι σημαντικό. Αν όντως «δεν υφίσταται τέτοιο ζήτημα», μήπως ήρθε η στιγμή να τεθεί; Μήπως οι ίδιες οι συνθήκες που διαμορφώνονται και το εθνικό συμφέρον το επιβάλλουν; Η διαπίστωση ότι «το ΕΛΚ είναι η μεγαλύτερη πολιτική οικογένεια», «αλλά, εάν χάσει έναν ακόμα πρωθυπουργό σε κάποια από τις επόμενες εκλογές […] τα νούμερα δεν θα είναι πια τόσο καλά στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο» είναι πολύ σωστή. Οπως πολύ σωστά επισημαίνεται ότι «φιλελεύθεροι κεντροδεξιοί πολιτικοί, όπως ο Κ. Μητσοτάκης, περιθωριοποιούνται» από το ΕΛΚ, με πιο πρόσφατο κρούσμα τη στάση της Μέρκελ, «που δεν προσκάλεσε τον Κ. Μητσοτάκη στη Σύνοδο του Βερολίνου, επιτρέποντας έτσι στον πρόεδρο της Τουρκίας Ερντογάν να υποστηρίζει ότι ο Ελληνας ηγέτης απομονώνεται από την ίδια τη δική του πολιτική οικογένεια».

Έστω με καθυστέρηση, η Ελλάδα οφείλει να πάψει να παίζει τον ρόλο του «προθύμου» και να υψώσει, επιτέλους, ανάστημα. Είναι ο μόνος τρόπος που καταλαβαίνουν οι -κατ’ ευφημισμόν- «εταίροι» μας. Η πρόσκληση του Χαφτάρ στην Αθήνα ήταν ένα σωστό -αν και αργοπορημένο- βήμα. Μήπως το επόμενο πρέπει να είναι όντως ο Μακρόν;