Τάγμα εφόδου αναρχικών έκανε κανονική, στρατιωτικού τύπου, επιχείρηση-αστραπή στο κέντρο του Αμαρουσίου, τρομοκράτησε πολίτες, συνεπλάκη με δυνάμεις της Αστυνομίας, κατέστρεψε δημόσιες και ιδιωτικές περιουσίες, και αποχώρησε συντεταγμένα με τον… ΗΣΑΠ!
Η καταδρομική στο Μαρούσι έγινε ως «αντίμετρο» για την εκκένωση (από την ΕΛ.ΑΣ.) της κατάληψης της Βίλας Κουβέλου και για την απόκρουση της απόπειρας να ανακαταληφθεί ο χώρος από τους μπαχαλάκηδες. Η Αστυνομία βρέθηκε στον δρόμο των αναρχικών και εκείνοι επιτέθηκαν εναντίον των πολιτών. Απόδειξη των ανωτέρω είναι τα στιγμιότυπα που είδαμε στις τηλεοράσεις από τις κάμερες των καταστημάτων, που κατέγραψαν τη δράση των οπαδών της «ελευθερίας».
Πού είναι όλοι οι «δημοκράτες», οι «ευαίσθητοι», εκείνοι που «ανατρίχιασαν» με την υπόθεση του σκηνοθέτη τον οποίο συνέλαβε η Αστυνομία στο Κουκάκι, στο πλαίσιο εκκένωσης κατάληψης κτιρίου από αναρχικούς; Πού βρίσκονται όλοι αυτοί που επιτίθενται στην ΕΛ.ΑΣ. επειδή ασκεί βία (κάτι που προβλέπεται, υπό όρους, από τον νόμο) για να καταδικάσουν την τρομοκρατική επίθεση στο κέντρο μιας πόλης και για τα σπασίματα και τους τραμπουκισμούς που έγιναν σε βάρος ανυποψίαστων πολιτών;
Η Αριστερά, ως ιδεολογία, έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά. Απεχθάνεται τη βία που δεν ελέγχει και δεν κατευθύνει η ίδια. Για τη βία που έχει αριστερή προέλευση προτιμά να σιωπά ή να καταδικάζει, νωθρά και με μισόλογα, εκ των υστέρων. Δεν θα μπορούσε να συμβαίνει κάτι διαφορετικό με αυτό το τμήμα του πολιτικού φάσματος, το οποίο έχει βασική πηγή έμπνευσής του το λουτρό αίματος το οποίο προκάλεσαν οι συμμορίτες στα Δεκεμβριανά του 1944.
Φυσικά, μεγάλη ευθύνη γι’ αυτό το χάλι φέρουν τα κόμματα που έχουν κυβερνήσει και αυτό που κυβερνά, διότι έχουν διαμορφώσει έναν Ποινικό Κώδικα που επιτρέπει στους μπαχαλάκηδες να κυκλοφορούν ελεύθεροι, ακόμα κι αν πιαστούν στα πράσα.
Είναι τέτοια η εύνοια που δείχνει το κράτος σε αυτού του είδους τις ομάδες τραμπούκων, ώστε δικαίως προκαλείται η υποψία ότι αποτελούν μέρος του συστήματος και όχι ορκισμένες αντιπάλους τους.