Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση έχει αρχίσει να χωλαίνει σε ορισμένους τομείς. Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών σε μέτωπα που είναι ιδιαιτέρως κρίσιμα και αφορούν είτε εξωτερικά είτε εσωτερικά θέματα το επιβεβαιώνουν. Από την «προετοιμασία» για τη συνάντηση με τον Ερντογάν έως την υπόθεση Διαματάρη οι χειρισμοί που έγιναν παρουσιάζουν, αν μη τι άλλο, σοβαρά ελλείμματα.
Συμπληρώνοντας ήδη πέντε μήνες στην εξουσία, η κυβέρνηση έρχεται πλέον αντιμέτωπη με τις δύσκολες πτυχές της πραγματικότητας και της διαχείρισής της. Βεβαίως είναι ταυτόχρονα φανερό ότι εξακολουθεί να διαθέτει υψηλά αποθέματα ανοχής και αποδοχής από την κοινή γνώμη. Δεν είναι εύκολο να πει κανείς ότι πρόκειται για έναν «παρατεταμένο μήνα του μέλιτος», παρά μόνο εάν παρασύρεται από τις εντυπώσεις των δημοσκοπήσεων. Αυτό που σίγουρα ισχύει πάντως είναι ότι η αντιπολίτευση δεν μπορεί να της δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα. Η μετεκλογική κρίση του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει ότι θα χρειαστεί αρκετός χρόνος για να προκύψει ένας υπολογίσιμος αντίπαλος του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Ν.Δ.
Αυτή η διαπίστωση όμως δεν αναιρεί την κρισιμότητα του σκηνικού που διαμορφώνεται για την κυβέρνηση. Η διαχείριση των τελευταίων κρίσεων φανερώνει ότι η αντιμετώπιση της πολιτικής καθημερινότητας απέχει πολύ από τα μεγαλεπήβολα σχέδια του «επιτελικού κράτους», που παρουσιάστηκαν αμέσως μετά τις εκλογές.
Το υπερμέγεθες κυβερνητικό σχήμα, τα πολυάριθμα επιτελεία -μεταξύ των οποίων και τα επικοινωνιακά, με τη συμμετοχή καλοπληρωμένων συμβούλων και μεγαλοδημοσιογράφων-, οι «μπλε φάκελοι», τα σχεδιαγράμματα και τα συστήματα αξιολόγησης αποδεικνύονται εντελώς αδύναμα εργαλεία όταν φθάνει η ώρα της πραγματικής κρίσης.
Όλη αυτή η βαβέλ που έχει συγκροτηθεί δεν στάθηκε ικανή να προετοιμάσει, επί παραδείγματι, καλύτερα τη συνάντηση του πρωθυπουργού με τον Τούρκο πρόεδρο. Μια συνάντηση η οποία, ακόμη και εάν έπρεπε να γίνει -κάτι το οποίο αμφισβητείται βασίμως από πολλές πλευρές-, σίγουρα δεν χρειαζόταν αυτόν τον τραγέλαφο που προηγήθηκε με το «πάγωμα» και το… ξεπάγωμα των ΜΟΕ με τη γειτονική χώρα. Εβλαψε τη χώρα, έβλαψε και την κυβέρνηση η εικόνα που δόθηκε.
Ανάλογο συμπέρασμα προκύπτει και με την περίπτωση του κ. Διαματάρη. Οσο στενές κι αν ήταν οι σχέσεις του με τον κ. Μητσοτάκη, τα πολιτικά ανακλαστικά με τα οποία αντιμετωπίστηκε η «πλαστογραφία» του υπήρξαν όχι απλώς καθυστερημένα, αλλά και απαράδεκτα. Αν επομένως δεν γίνουν ταχύτατα οι αναγκαίες διορθωτικές προσαρμογές, θα ακολουθήσουν κι άλλα αυτογκόλ…
Μ.Η.Τ. 232120