Στις 28 Οκτωβρίου 1940 ο ελληνικός λαός έγραψε χρυσή σελίδα δόξας και ο εθνικός κυβερνήτης Ιωάννης Μεταξάς την υπέγραψε. Αυτή είναι η σύνοψη των δραματικών στιγμών που έζησε η πατρίδα μας στο ξέσπασμα του Ελληνοϊταλικού Πολέμου.
Αυτό που ορισμένοι δεν μπορούν να αντιληφθούν είναι ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Ο,τι συνέβη τότε συμβαίνει κατ’ αναλογία και στις ημέρες μας. Ο Ιωάννης Μεταξάς στις 30/10/1940, δύο ημέρες μετά το ΟΧΙ, μίλησε στους ιδιοκτήτες και τους αρχισυντάκτες του αθηναϊκού Τύπου. Μεταξύ άλλων, αποκάλυψε ότι του ζητήθηκε να προσχωρήσει στη Νέα Τάξη, όταν την περίοδο των απανωτών ιταλικών προκλήσεων προσέγγισε τον Αξονα, προσπαθώντας να επιτύχει την αποφυγή του πολέμου: «Ομολογώ ότι, εμπρός στη φοβερή ευθύνη της ανάμειξης της Ελλάδας σε τέτοιο μάλιστα πόλεμο, έκρινα πως καθήκον μου ήταν να προφυλάξω τον τόπο από αυτόν, έστω και με κάθε τρόπο, ο οποίος όμως θα συμβιβαζόταν με τα γενικότερα συμφέροντα του Εθνους. Σε σχετικές βολιδοσκοπήσεις προς την κατεύθυνση του Αξονα, μου δόθηκε να εννοήσω σαφώς ότι μόνη λύση ήταν η εκούσια προσχώρηση της Ελλάδας στη “Νέα Τάξη”. Προσχώρηση που θα γινόταν λίαν ευχαρίστως δεκτή από τον Χίτλερ ως “εραστή του ελληνικού πνεύματος”».
Ωστόσο ο Μεταξάς είπε ότι η ένταξη της πατρίδας μας στη Νέα Τάξη Πραγμάτων του Χίτλερ θα συνοδευόταν από εθνικές… αβαρίες και «επίλυση διαφορών» με τις γειτονικές χώρες (σε βάρος μας, προφανώς), με κάποια οικονομικά ανταλλάγματα: «Συγχρόνως όμως μου δόθηκε να καταλάβω ότι η ένταξη στη “Νέα Τάξη” προϋπέθετε προκαταρκτική άρση όλων των παλαιών διαφορών με τους γείτονές μας. Και ναι μεν αυτό θα συνεπάγονταν, φυσικά, κάποιες θυσίες για την Ελλάδα, αλλά οι θυσίες αυτές θα έπρεπε να θεωρηθούν απολύτως ασήμαντες μπροστά στα “οικονομικά και άλλα πλεονεκτήματα”, τα οποία θα είχε για την Ελλάδα η “Νέα Τάξη” στην Ευρώπη και στη Βαλκανική».
Στο τέλος εξήγησε ευσύνοπτα γιατί στην περίπτωσή μας ήταν προτιμότερος ο πόλεμος: «Δεν μπορώ, αφετέρου, να μην παραδεχθώ ότι σε μια τέτοια περίπτωση το δίκιο δεν θα βρίσκονταν με το μέρος της κυβέρνησης, η οποία, για να προφυλάξει τον λαό από τον πόλεμο, θα τον καταδίκαζε σε εθελούσια υποδούλωση, μετά εθνικού ακρωτηριασμού. Αυτή η δήθεν προφύλαξη θα ήταν για την τύχη, στο μέλλον, της ελληνικής φυλής πλέον ολέθρια και από τις χειρότερες έστω συνέπειες του πολέμου».
Το μάθημα που έδωσε ο Μεταξάς στις επόμενες γενεές σχετικά με τις απειλές, τις επιθέσεις και τις υποσχέσεις που δίνει στους φαινομενικά ανίσχυρους η Νέα Τάξη είναι η αντίσταση, ο αγώνας και η νίκη! Οσα καταφέραμε το ‘40 μπορούμε να τα καταφέρουμε και τώρα, αν έχουμε την κατάλληλη ηγεσία.
Μ.Η.Τ. 232120