Ο ίδιος ο Αδόλφος Χίτλερ θεωρούσε ότι ένα από τα βασικά αίτια της ήττας του ήταν ο επικός αγώνας των Ελλήνων στα βουνά της Βορείου Ηπείρου και η συντριβή των στρατιών του συμμάχου του, Μουσολίνι, από τους λεβέντες που έκαναν πράξη το ΟΧΙ που είπε στον Ιταλό πρεσβευτή ο εθνικός κυβερνήτης Ιωάννης Μεταξάς.
Μία από τις πηγές όπου μπορεί κάποιος να εντοπίσει αυτή την άποψη που εκμυστηρευόταν ο Χίτλερ στους στενούς συνεργάτες του είναι το βιβλίο του θαλαμηπόλου του, του Χάιντς Λίνγκε, που τιτλοφορείται «Ο Χίτλερ όπως δεν τον ήξερε κανείς» (εκδόσεις Ariston Books).
Το ελληνικό ΟΧΙ ήταν μια φράση που ήχησε απ’ άκρη σ’ άκρη στην πατρίδα μας αλλά συγκλόνισε την ανθρωπότητα. Μια ολιγάνθρωπη χώρα, με λίγα μέσα και πενιχρούς πόρους τα έβαλε με μια αυτοκρατορία και
τη νίκησε, τη διέσυρε, την έβαλε στη θέση που άξιζε στην αλαζονεία της. Αυτό το καταφέραμε επειδή είχαμε ικανή ηγεσία, σπουδαίο λαό και -το βασικότερο- τη βοήθεια του
Θεού.
Οι άνθρωποι που έχουν έρθει σε επαφή έστω με τα βασικά από την πολιτική και τη στρατιωτική Ιστορία του 20ού αιώνα γνωρίζουν καλά πόσο μεγάλο ρόλο έπαιξε η Ελλάδα στη συντριβή του Αξονα και στην απαλλαγή της Ευρώπης από τον ναζιστικό ζόφο.
Οι πράξεις των ανθρώπων γίνονται τώρα αλλά αντηχούν στην αιωνιότητα – και οι απαράμιλλοι αγώνες του έθνους μας για την Ελευθερία δεν έχουν περάσει απαρατήρητοι.
Στις ΗΠΑ συνέβη κάτι που αναμφίβολα έχει ιδιαίτερη σημασία για την ιστορική μνήμη: στη Βουλή των Αντιπροσώπων κατετέθη ψήφισμα για τον χαρακτηρισμό της 28ης Οκτωβρίου ως «Ημέρας του ΟΧΙ».
Η κατάθεση του ψηφίσματος έγινε από τον Κρις Πάππα, τον Τζον Σαρμπάνη και τον Γκας Μπιλιράκη – και οι τρεις είναι Ελληνοαμερικανοί βουλευτές, οι οποίοι δίνουν τώρα έναν αγώνα που θα έπρεπε ήδη να έχουν ξεκινήσει οι κρατικοί αξιωματούχοι της Ελλάδας.
Είθε η πρωτοβουλία τους να στεφθεί με επιτυχία και το ελληνικό παράδειγμα του 1940 να συνεχίσει να εμπνέει τον κόσμο.