Τα στοιχεία είναι πολλά, αλλά οι έχοντες εξουσία επιμένουν να τα υποτιμούν ή ακόμα και να τα αγνοούν. Το Ισλάμ δεν υπάρχει για να εμπλουτίζει άλλους πολιτισμούς και για να διαλέγεται με άλλες θρησκείες και να επηρεάζει ξένες προς αυτό κοσμοθεωρίες.
Υπάρχει για να διαδίδεται και για να κυριαρχεί. Αυτά τα περί διαλόγων, εμπλουτισμών και αλληλεπιδράσεων είναι δυτικές επινοήσεις που εξωραΐζουν σε λεκτικό επίπεδο τη ζοφερή πραγματικότητα.
Το γεγονός ότι οι μουσουλμάνοι έρχονται και στην Ελλάδα για να κυριαρχήσουν δεν είναι μυστικό. Οι περισσότεροι εξ αυτών, άλλωστε, δεν το κρύβουν. Σε διάφορες εκδηλώσεις, συνάξεις και διαδηλώσεις όπου συμμετέχουν -και στη χώρα μας και στο εξωτερικό- έχουν ηχήσει συνθήματα και έχουν εμφανιστεί πανό και πλακάτ όπου καθίσταται σαφές ότι δεν θέλουν… καμία δημοκρατία, αλλά αγωνίζονται για τη σαρία, τον ισλαμικό νόμο.
Η βούληση των ισλαμιστών να επιβάλουν -και στις χώρες που εποικίζουν- τον τρόπο ζωής που έχουν συνηθίσει εκφράζεται και με τις δημόσιες προσευχές τους. Στην Ελλάδα αυτό το βλέπουμε να συμβαίνει με ολοένα μεγαλύτερη συχνότητα.
Και στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη αλλά και στα νησιά που δέχονται τα αλλεπάλληλα κύματα του εποικισμού οι Ελληνες πολίτες βλέπουν ομάδες ανθρώπων να καταλαμβάνουν δημόσιους χώρους (πλατείες, δρόμοι, αθλητικές εγκαταστάσεις), να στρώνουν τα χαλιά τους και να αρχίζουν να προσεύχονται στον Αλλάχ.
Ολο αυτό το σκηνικό δεν δημιουργείται από τη βαθιά και πηγαία ανάγκη αυτών των ανθρώπων να επικοινωνήσουν με τον Θεό που πιστεύουν, αλλά με τους σχεδιασμούς όλων όσοι τους κατευθύνουν.
Το Ισλάμ δεν είναι απλώς μια θρησκεία, αποτελεί τρόπο έκφρασης μεταφυσικών πεποιθήσεων αλλά συνάμα συνιστά και απόλυτο οδηγό κοινωνικής οργάνωσης, διαπροσωπικών σχέσεων και νομικό – συνταγματικό ρυθμιστικό πλαίσιο.
Για τον πιστό μουσουλμάνο το Ισλάμ είναι τα πάντα και έχει τα πάντα.
Για εμάς τους Ελληνες, όμως, τα πάντα είναι η πίστη μας στον Χριστό, η αγάπη μας στην έννοια και την απτή πραγματικότητα του έθνους και η παντί τρόπω υπεράσπιση του πολιτισμού μας.