Στα εύκολα, στα καθημερινά κρίνονται οι κυβερνήσεις. Η διαφορά μεταξύ επιτυχίας και αποτυχίας καθορίζεται από την ανταπόκριση σε όσα όλοι γνωρίζουν και σε εκείνα που ενδιαφέρουν τους πάντες. Η υπόθεση των χωματερών δεν είναι χθεσινή. Δεν απαιτείται κάποιος πρωτόγνωρα ευφυής και καινοτόμος χειρισμός, ώστε να βρεθεί μια λύση για το ζήτημα. Κι όμως, επί χρόνια η αποτυχία των αλληλοδιάδοχων κυβερνήσεων σε αυτό το θέμα καλύπτεται πίσω από ένα βουνό δικαιολογιών, υποσχέσεων και προφάσεων.
Επίσης γνωστή, αλλά και βατή «ύλη» στις πολιτικές εξετάσεις που δίνουν οι κυβερνήσεις είναι τα αντιπλημμυρικά έργα και ο κίνδυνος πρόκλησης δασικής πυρκαγιάς από τα καλώδια της ΔΕΗ, που… σπινθηροβολούν μέσα στα δάση. Πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν και πόσα δισεκατομμύρια ευρώ πρέπει να δαπανηθούν για να γίνουν πράξη τα αυτονόητα; Σε τούτο το ερώτημα δεν έχει δοθεί απάντηση, ακόμα.
Τον Μάιο του 2018, η Επιτροπή Διερεύνησης Ατυχημάτων και Ασφάλειας Πτήσεων (ΕΔΑΑΠ) είχε ενημερώσει το υπουργείο Μεταφορών για την πιθανότητα ατυχήματος στο ελικοδρόμιο του Γαλατά. Στην επιστολή που είχε στείλει η ΕΔΑΑΠ αναφερόταν ότι τα καλώδια της ΔΕΗ στο οικόπεδο μπορούσαν να προκαλέσουν ατύχημα. Το υπουργείο ενημερώθηκε, αδράνησε και τελικά συνέβη το κακό: Xάθηκαν τρεις ζωές με την πτώση του ελικοπτέρου στη θαλάσσια περιοχή ανάμεσα στον Γαλατά και τον Πόρο.
Το ίδιο μοτίβο της ενημέρωσης των κρατικών αξιωματούχων από τις υπηρεσίες και τους πολίτες, της αδράνειας, των καταστροφών και των απωλειών ζωών και περιουσιών, και της εκ των υστέρων «εφεύρεσης» δικαιολογιών ακολουθείται επί δεκαετίες. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί, διότι προσβάλλει τη νοημοσύνη των πολιτών, αλλά και θίγει ζωτικά συμφέροντα του ελληνικού κράτους.
Αν υπάρχουν η θέληση αλλά και η ικανότητα από την πλευρά των κυβερνώντων για να βελτιωθούν η εικόνα και η πραγματική κατάσταση της χώρας, ας ξεκινήσουν από τα γνωστά και τα εύκολα. Η καθημερινότητα των πολιτών είναι το μείζον. Ολα τα υπόλοιπα έπονται.