Οι δανειστές αποφασίζουν

Οι πληροφορίες που μας έρχονται από τα ευρωπαϊκά κέντρα αποφάσεων για τα θέματα της οικονομίας δεν μπορεί να χαρακτηριστούν ιδιαίτερα ευχάριστες. Τουναντίον, έχουν ισχυρή δόση απαισιοδοξίας, προκαλώντας ταυτόχρονα και έναν γενικότερο προβληματισμό για την εξέλιξη των πραγμάτων. 

Αναλαμβάνοντας τη διακυβέρνηση μετά τις εκλογές της 7ης Ιουλίου, η Ν.Δ. προχώρησε όντως στην κατάθεση των πρώτων νομοθετημάτων της, ένα εκ των οποίων ήταν και το μίνι φορολογικό. Οι μειώσεις στον ΕΝΦΙΑ και οι βελτιώσεις στη ρύθμιση των 120 δόσεων για τα χρέη προς το Δημόσιο έγιναν δεκτές θετικά απ’ όλους, υπερψηφίστηκαν με ευρύτατη πλειοψηφία στη Βουλή και έδωσαν μια γερή ανάσα στην ελληνική κοινωνία, η οποία εδώ και μια δεκαετία εξοντώνεται από την υπερφορολόγηση. Φαίνεται, όμως, ότι τώρα μπαίνει φρένο στις προσδοκίες πως θα υπάρξουν σύντομα και άλλες τέτοιες ανάσες. Οι δανειστές, που, ας μην κρυβόμαστε, ακόμη και μετά την κατ’ ευφημισμόν έξοδο από τα Μνημόνια δεν έπαψαν στιγμή να έχουν τον τελευταίο λόγο, συμπεριφέρονται ωσάν να έδωσαν στη νέα κυβέρνηση ένα μικρό επινίκιο «δώρο», επιφυλάσσοντας αρνητικές εκπλήξεις για τη συνέχεια.

Ηδη, ο πρώτος «πάγος» -αν και διανύουμε την πιο θερμή περίοδο του καλοκαιριού- μπήκε στο θέμα της κατάργησης των τεκμηρίων που προαναγγέλθηκε, σταδιακά από τα επόμενα χρόνια, από την κυβέρνηση. Ετσι η σχετική προαναγγελία αντικαταστάθηκε από μια γενικότερη διατύπωση περί «φοροελαφρύνσεων», οι οποίες, όμως, δεν θα είναι μια καθόλου εύκολη υπόθεση. Το δεύτερο -και πιο βαρύ- φορολογικό νομοσχέδιο, που αρχικά επρόκειτο να κατατεθεί λίαν συντόμως, τώρα πηγαίνει πίσω. Ενδεχομένως η καθυστέρηση να διαρκέσει έως και τον Νοέμβριο, οπότε θα συνδυαστεί με τον νέο Προϋπολογισμό.

Απ’ όλα αυτά βγαίνει το συμπέρασμα ότι -όπως έχει συμβεί από την πρώτη ημέρα υπαγωγής της χώρας στα Μνημόνια- από μόνη της καμιά αλλαγή (και εναλλαγή) κυβέρνησης δεν είναι αρκετή για να δώσει οριστικό τέλος στο πολυετές μαρτύριο της ελληνικής κοινωνίας. Μπορεί να καλλιεργείται σε κάθε εκλογικό κύκλο η (ψευδ)αίσθηση ότι με κάποιο μαγικό ραβδί τα πράγματα θα αλλάξουν, αλλά να που ακολουθεί η προσγείωση στη δυσάρεστη πραγματικότητα.

Από τον κανόνα αυτό φαίνεται ότι δεν εξαιρείται ούτε η παρούσα κυβέρνηση. Οι επόμενοι μήνες, όπως όλα δείχνουν, θα είναι πολύ κρίσιμοι, αν ληφθεί υπόψη και ο κίνδυνος μιας νέας ύφεσης, όπως επισημαίνουν οι διεθνείς αναλυτές, στην ευρωζώνη. Ο δρόμος δεν είναι σίγουρα στρωμένος με ροδοπέταλα, περισσότερο μοιάζει με ναρκοπέδιο, και οι πιρουέτες που θα χρειαστούν σε αυτό προβλέπονται πολλές…