Ενα σύντομο, μικρής κλίμακας, σχεδόν ανεπαίσθητο -για τα ασύλληπτα για τα μέτρα μας συμπαντικά μεγέθη- «τρέμουλο» του κόσμου που μας περιβάλλει είναι αρκετό ώστε να μας καταστρέψει.
Οποιαδήποτε απρόβλεπτη μεταβολή των συνθηκών στις οποίες έχουμε συνηθίσει μπορεί να διαλύσει τις φαινομενικά πανίσχυρες και… αμετάβλητες σταθερές μας. Ο χθεσινός σεισμός ήταν ένα από τα εκατομμύρια των σχετικών με τα ανωτέρω στοιχείων που έχει κομίσει ο χρόνος στην ανθρωπότητα και τα οποία αποδεικνύουν αυτό που θα έπρεπε να γνωρίζουμε καλά και να μη λησμονούμε ποτέ: ζούμε κατά τύχη. Ο καιρός που μας έχει δοθεί είναι δανεικός και τον χρωστάμε όλο στον Κύριο.
Οσα αντιλαμβανόμαστε ως απλά, καθημερινά και τετριμμένα είναι θεία δώρα και πρέπει να ευχαριστούμε τον Θεό και να κάνουμε τον σταυρό μας, με ειλικρίνεια και ταπεινοφροσύνη, για τις ανεκτίμητης αξίας δωρεές.
Η Ελλάδα είναι σεισμογενής χώρα και εδώ και δεκαετίες έχουν γίνει σημαντικά βήματα για τη θωράκιση των κατοικιών, των επαγγελματικών κτιρίων και των κρατικών υποδομών απέναντι στη φοβερή ισχύ και ορμή του Εγκέλαδου.
Ωστόσο ποτέ δεν μπορεί να καυχηθεί κάποιος ότι έχει κερδίσει οριστικά και αμετάκλητα αυτό το «στοίχημα». Με την πάροδο των ετών τα υλικά χάνουν την αντοχή τους και οι έλεγχοι πρέπει να είναι τακτικοί, ώστε να διασφαλιστεί στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό η ευστάθεια των κτιρίων και στην επόμενη δοκιμασία.
Ομως εκεί όπου έχουν διαπιστωθεί ελλείψεις από την πλευρά του κράτους, καθώς και από αρκετούς πολίτες, είναι η εκπαίδευση στη συμπεριφορά μας κατά τη διάρκεια του σεισμικού γεγονότος, αλλά και αμέσως μετά. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να αποφασιστεί, να σχεδιαστεί και να υλοποιηθεί άμεσα.
Σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να λησμονούμε ποτέ τον μεγαλύτερο προστάτη και ευεργέτη μας, τον Χριστό. Να μην είμαστε αλαζόνες, να μην ξεχνάμε τη μικρότητά μας και το εφήμερο του βίου μας. Να κάνουμε τον σταυρό μας, να προσευχόμαστε για όλους, να σκεφτόμαστε και να πράττουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε και να συνεχίζουμε…